адніма́емае, ‑ага, н.

Велічыня (лік), якая аднімаецца ад другой велічыні (ліку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагары́фм, ‑а, м.

У матэматыцы — паказчык ступені, у якую трэба ўзвесці лік-аснову, каб атрымаць дадзены лік. Сістэма лагарыфмаў. □ Янча перагортвае табліцу лагарыфмаў і, адшукаўшы патрэбную функцыю вугла, запісвае яе ў сшытак. Васілевіч.

[Ад грэч. logos — адносіны і arithmos — лік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мажарыта́рны, -ая, -ае.

У выразе: мажарытарная сістэма — сістэма выбараў, пры якой у лік выбраных трапляюць кандыдаты партыі, якая атрымала большасць галасоў у дадзенай акрузе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

composite number

склада́ны лік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

natural number

цэ́лы лік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whole number

цэ́лы лік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дро́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з дробу ​2. Дробавы лік. Дробавая велічыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкарэ́нны, ‑ая, ‑ае.

У матэматыцы — які стаіць пад знакам кораня (√). Падкарэнны лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памянша́емае, ‑ага, н.

У матэматыцы — назва ліку, ад якога адымаюць другі лік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секстыльён, ‑а, м.

Лік, які складаецца з адзінкі з дваццаццю адным нулём.

[Фр. sextillon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)