шэф, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік, начальнік.

Ш. паліцыі.

2. Пра начальніка ў адносінах да падначаленых (разм.).

3. Арганізацыя, якая ўзяла шэфства над кім-, чым-н.

Завод — ш. школы.

|| прым. шэ́фскі, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

executive​1 [ɪgˈzekjətɪv] n.

1. кіраўні́к; кіраўні́цтва

2. the executive выкана́ўчая ўла́да;

Chief Executive AmE прэзідэ́нт ЗША

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кура́тар ’кіраўнік, апякун’ (ТСБМ). Запазычанне праз рускую мову з ням. Kurator ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 451).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

instructor

[ɪnˈstrʌktər]

n.

наста́ўнік -а m.; кіраўні́к -а́, інстру́ктар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

menedżer

м.

1. менеджэр, кіраўнік;

2. імпрэсарыо

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kier.

= kierownik — кіраўнік, начальнік; нач.; загадчык; заг.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэ́ктар

(лац. rector = кіраўнік)

кіраўнік вышэйшай навучальнай установы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

сенеша́ль, ‑я, м.

Гіст.

1. У франкскай дзяржаве Меравінгаў — кіраўнік палацавай гаспадаркі.

2. У феадальнай Францыі — службовая асоба, якая ведала юстыцыяй і ваеннымі справамі акругі.

[Фр. sénéchal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́цыя ж Delegatión f -, -en, Ábordnung f -, -en;

кіраўні́к дэлега́цыі Delegatións¦chef [-ʃɛf] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Óberhaupt

n -(e)s, -häupter галава́, нача́льнік, кіраўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)