ака́цыя
(лац. асасіа, ад гр. akakia)
дрэва або куст сям. бабовых з размешчанымі папарна дробнымі лісцямі і гронкамі белых або жоўтых духмяных кветак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
thorny [ˈθɔ:ni] adj.
1. калю́чы; заро́слы калю́чым кусто́ўем;
a thorny bush калю́чы куст, цярно́ўнік;
a thorny subject небяспе́чная тэ́ма
2. ця́жкі, цярні́сты;
tread a thorny path ісці́ цярні́стым шля́хам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бружме́левы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да бружмелю. Бружмелевы куст.
2. у знач. наз. бружме́левыя, ‑ых. Сямейства дрэвавых і кустовых раслін, да якога адносяцца каліна, бузіна, бружмель і іншыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бурало́міна, ‑ы, ж.
Разм. Дрэва, паваленае бурай. [Васіль Раманавіч] саскочыў з бураломіны і сказаў: — Запрашаю, шаноўныя госцейкі, выбраць сабе самы разгалісты куст у нашым багатым маёнтку і адпачываць да самага вечара. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тамары́кс, ‑а, м.
Дрэва або куст сямейства тамарыксавых з дробнымі кветкамі, сабранымі ў гронкі, расце ў пустынях і стэпах Паўднёвай Еўропы, Афрыкі і Азіі. / ‑у; у знач. зб. Зараснік тамарыксу.
[Лац. tamarix.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарнаклён, ‑а і ‑у, м.
1. ‑а. Нізкае дрэва або куст сямейства кляновых, адзін з відаў клёна. / ‑у; у знач. зб. Зараснікі чарнаклёну.
2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вялаве́ц ’куст ядлоўцу’ (Сцяшк. МГ). Сюды адносіцца і вялаўцы́ ’кустоўнік, кусты’, вілашнік, вілава́чаннік, вілава́чанне (Яшк.). З ялаве́ц, а гэта, відаць, з польск. jałowiec ’ядловец’. Гл. ядло́вец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Паляні́ка ’травяністая паўночная расліна з цёмна-чырвонымі духмянымі ягадамі, прыдатнымі да яды’ (ТСБМ). З рус. полени́ка ’куст і ягады Rubus arcbicus’. Паводле Даля (3, 258), ад поле.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
магно́лія, ‑і, ж.
Субтрапічнае дрэва або куст з вялікімі пахучымі белымі ці ружовымі кветкамі. Моцны пах магнолій крыху дурманіў галаву. Рамановіч. І гараць сваім гарачым полымем Белыя магноліі ля хат. Калачынскі.
[Фр. magnolia ці magnolier ад уласнага імя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тамары́ксавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тамарыкса. Тамарыксавы куст.
2. у знач. наз. тамары́ксавыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, якія растуць у стэпах і пустынях Паўднёвай Еўропы, Афрыкі і Азіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)