суты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
1. Кароткі бой, узброенае сутыкненне.
С. перадавых часцей.
С. з варожай засадай.
2. Сварка, спрэчка.
С. з суседкай.
3. Тое, што і сутыкненне (у 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сці́слы, -ая, -ае.
1. Выкладзены коратка, лаканічны.
Сціслая характарыстыка каго-, чаго-н.
2. Кароткі ў часе.
У сціслыя тэрміны.
3. Спорны, дробны, з невялікімі прамежкамі паміж літарамі, словамі (пра почырк, тэкст).
|| наз. сці́сласць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
тарэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.
1. Папярочны разрэз бервяна, бруса; папярочная грань чаго-н.
Т. дошкі.
2. Кароткі, звычайна шасцігранны драўляны брусок для машчэння вуліц.
3. Маставая з такіх брускоў.
|| прым. тарцо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
short-term
[,ʃɔrtˈtɜ:rm]
adj.
каро́ткатэрміно́вы, на каро́ткі час
short-term plans — пля́ны на каро́ткі час
short-term investment — каро́ткатэрміно́вы ўкла́д гро́шай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Каро́ткасць, укр. короткість, рус. короткость, чэш. krátkost, славац. krátkosť, польск. krótkość, балг. краткост, макед. краткост, серб.-харв. кра́ткост, славен. kratkȏst. Рэгулярнае вытворнае з суфіксам ‑ostь ад kortъkъ ’кароткі’ (гл. Трубачоў, Эт. сл., 11, 101). Гл. кароткі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
żakiet, ~u
м.
1. жакет, жакетка, візітка (кароткі сурдут)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пераку́с, ‑у, м.
Разм. Кароткі перапынак у часе якой‑н. работы ці занятку для таго, каб паесці, перакусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прысто́іць, прысто́йваць ’ідучы, спыніцца, стаць на кароткі час’ (Гарэц., Бяльк., Жд.; чавус., Нар. сл.; ТСБМ), прыста́іваць ’спыняцца на кароткі час’; ’стаяць над тымі, хто працуе’; ’настойваць’ (Нас., Юрч.), прысто́яць ’прыпыніцца, пастаяць кароткі час’ (ТС), прыстояць ’затрымацца на хаду, прыпыніцца, пачакаць’ (Растарг.), ст.-бел. пристояти ’быць разам’: с молодци моими пристои (Альтбаўэр). Рус. смал. пристоя́ть ’спыніцца, зрабіць перадышку падчас хады’, укр. присто́яти ’пастаяць, чакаючы’. Да стая́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
terse [tɜ:s] adj. сці́слы, каро́ткі (пра стыль);
a terse reply лакані́чны адка́з;
terse lines скупы́я радкі́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
павадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.
Кароткі повад, а таксама рэмень, на якім водзяць сабак.
Узяць сабаку на п.
◊
Ісці на павадку ў каго (разм., неадабр.) — знаходзіцца ў залежнасці ад каго-н.
|| прым. павадко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)