дабудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Закончыць будаўніцтва, давесці пабудову чаго‑н. да канца. Пабудаваць клуб. Дабудаваць мост. // Надбудаваць. У 1947 годзе палову сцен, якія не вытрымалі агню і патрэскаліся, раскідалі і дабудавалі дрэвам. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

1. што, а таксама з чым і з інф. Давесці выкананне чаго‑н. да канца; завяршыць. Кончыць жніво. Кончыць з рамонтам. Кончыць пісаць. □ Хлопцы кончылі сваю работу і пайшлі дамоў. Колас. // што. Поўнасцю расходаваць. Кончыць усё мяса.

2. што, чым. Зрабіць што‑н. у заключэнне, закончыць чым‑н. Кончыць выступленне заклікамі. // Закончыць сваю дзейнасць, жыццё пэўным чынам; зрабіць што‑н. у канцы жыцця. Яшчэ так не было на свеце, Каб іуда кончыў, як чалавек, жыццё. Танк.

3. што. Закончыць навучанне дзе‑н. Кончыць універсітэт.

4. што, а таксама з чым і з інф. Спыніць што‑н.; палажыць канец чаму‑н. Кончыць гулянкі. Кончыць з прагуламі. Кончыць бяздзейнічаць.

5. каго. Разм. Звесці са свету; загубіць.

•••

Дрэнна (кепска) кончыць — пра ганебны канец чыйго‑н. жыцця або дзейнасці.

Кончыць жыццё — памерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

domierzyć

зак.

1. дамераць; закончыць мераць;

2. адмераць;

3. абкласці дадатковым падаткам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адкасі́цца, ‑кашуся, ‑косішся, ‑косіцца; зак.

Разм.

1. Закончыць касьбу.

2. Кінуць касіць, перастаць працаваць на касьбе па нейкіх прычынах. Ну, дзе там ужо.. [Дзядзьку Еўтуху]: стары, адкасіўся чалавек. Бялевіч.

3. Косячы, прайсці пэўную адлегласць. Адкасіцца ад мяжы на дзесяць крокаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дабудава́ць, дабудо́ўваць

1. (закончыць будаўніцтва) den Bau vollénden; fértig báuen;

2. (надбудаваць) áufstocken vt; óben dazúbauen; óben ánbauen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даме́раць

1. (закончыць абмер) zu Énde méssen*;

2. (да пэўнага месца) méssen* bis (A);

3. (дабавіць) hinzúmessen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адсе́яцца

1. (прасейваючыся аддзяліцца) ábsondern;

2. (выбыць са складу) áusscheiden* vi (s);

3. (закончыць сяўбу) die Áussaat beénden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

through​2 [θru:] adv. по́ўнасцю, ца́лкам, наскро́зь; дарэ́шты, дашчэ́нту;

all day through цэ́лы дзень;

be through (with) ско́нчыць, зако́нчыць;

get through прабіра́цца;

get wet through прамо́кнуць да ні́ткі

♦

through and through ца́лкам, по́ўнасцю, дашчэ́нту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dokonać

зак. czego1. зрабіць, выканаць, здзейсніць;

dokonać operacji — зрабіць аперацыю;

dokonać przestępstwa (zbrodni) — здзейсніць (учыніць) злачынства;

2. кніжн. дарабіць; завяршыць; закончыць;

dokonać żywota (życia) — закончыць свой жыццёвы шлях

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддзяжу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

1. Правесці на дзяжурстве некаторы час. Аддзяжурыць цэлыя суткі. // перан. Прабыць некаторы час на цяжкай нецікавай працы, службе.

2. Закончыць дзяжурства. [Чыгуначнік:] — Вунь лава ў дзяжурцы, але на ёй Мітрошчанка спіць. Аддзяжурыў і спіць. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)