снедь разг.

1. е́жа, род. е́жы ж., яда́, род. яды́ ж.;

2. перен. спажы́ва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

частава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. частаваць.

2. Ежа, пітво, якімі частуюць. Людзі самі назносілі ў хаты навасельцаў усякага частавання і спраўлялі гэты дзень, як свята. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wyżywienie

н.

1. харч; пракорм;

2. ежа; харчаванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

solid​1 [ˈsɒlɪd] n.

1. phys. цвёрдае це́ла

2. pl. solids цвёрдая е́жа

3. math. геаметры́чнае це́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tuck-in [ˈtʌkɪn] n. infml до́брая е́жа;

have a good tuck-in пае́сці як трэ́ба, до́бра нае́сціся

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разнаста́йны verschíeden, unterschíedlich, verschíedenartig; mánnigfaltig, víelfältig; ábwechslungsreich;

са́мыя разнаста́йныя die verschiedensten; [unterschíedlichsten];

разнаста́йная е́жа ábwechslungsreiche Kost

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

*Сухае́жка, сухое́жка ’сухамятка’ (ТС). Да сухі (гл.) і ежа ’яда’, параўн. сухая ежа (яда) ’тс’ (Некр. і Байк.); самастойнае ўтварэнне, параўн. рус. сухоядение ’тс’, балг. сухоя́жбина ’тс’, макед. сувојадење ’тс’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

яе́чня, ‑і, ж.

Ежа з разбітых і запечаных у тлушчы яец. На снеданне гаспадыня падала яечню: на вялікай скавародцы гарэлі сонцамі паміж апетытных кавалкаў румянага сала штук шэсць жаўткоў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.

Жаваць жвачку.

2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.

3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бурда́

(тат. burda = мутны напітак)

дрэнна прыгатаванае, нясмачнае пітво або рэдкая (вадкая) ежа; баланда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)