1. Самец свінні; кныр. // Кастрыраваны самец свойскай свінні; парсюк. У Максімавых варотах, у ямцы, ляжаў і вяла павільваў хвосцікам кабан-кормнік.Капыловіч.
2. Дзікая свіння; дзік, вепр. Вялізны дзікі кабан павольна выходзіць з ляснога гушчару і брыдзе па чэрава ў снезе.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ба́нтэнгбантэ́нг
(англ. banteng, ад малайск. banteng)
парнакапытная жывёла сям. пустарогіх, якая водзіцца ў лясах паўвострава Індакітай і на астравах Малайскага архіпелага; дзікі бык.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
dzik
м.
1.заал. дзік (Sus scrofa);
2.сад.дзікі парастак;
3.уст. нелюдзень; дзіклівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
beast[bi:st]n.
1.lit. звер;
a wild beastfmlдзі́кі звер;
a beast of prey драпе́жнік
2.infml звяру́га, скаці́на, свіння́
3. : a beast of a jobinfml ве́льмі непрые́мная рабо́та
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Лясны́, лясны́й, ліснэ́й ’уласцівы лесу’, ’які жыве, расце, знаходзіцца ў лесе’, ’багаты лесам, лясісты’, ’які мае адносіны да лесаводства’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ); ’дзікі’ (пра яблыні, пчолы)’ (глыб., віл., іўеў., воран., чэрв., Сл. ПЗБ). Прасл.lěs‑ьnъ. Да lěsъ > лес (гл.). Значэнне ’дзікі’ — уплыў балтыйскага субстрату; цяпер яму адпавядаюць лат. прыметнікі ад mežs ’лес’: meža pīle ’дзікая качка’ męża zvēri ’дзікія звяры і інш.’ (Непакупны, Связи, 77–82). Сюды ж лясныя пчолы ’дзікія пчолы’ (чэрв., іўеў., воран., З нар. сл.); лясны клоп ’смярдзюха’ (Сцяшк.), польск.leśnieć ’дзічэць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сво́йскі
1. (не дзікі, выгадаваны чалаекам) Haus-; häuslich;
сво́йскія жывёлы Háustiere pl;
2. (прыручаны) zahm, gehórsam;
ён зрабі́ўся зусі́м сво́йскітсперан er ist ganz zahm gewórden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
рык, ‑у, м.
Моцны працяглы напружаны роў (жывёл). Выпушчаныя з хлявоў каровы, агалошваючы наваколле мычаннем, рыкам, ашалела несліся ў сасоннік.Навуменка.//Дзікі роў, злоснае рыканне (лясных жывёл). Мядзведзі выходзілі з пушчы і сваім рыкам наводзілі жудасць на людзей.Хромчанка.Дзесьці забрахала гіена, і здалёку пачуўся рык ільва.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ба́вал ’буйвал, тур, дзікі вол, Bubalus’ (Нас.). Укр. (зах.дыял.) ба́віл (ст.-укр.баволій, прымет.). Запазычанне з польск.bawół ’тс’ (аб паходжанні польск. слова гл. Брукнер, 18; Слаўскі, 1, 28; Махэк₂, 78; Кюнэ, Poln., 44).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мэт1 ’ахвочы да чаго-небудзь, аматар’ (стаўбц., Сл. бел. фраз.). Няясна. Магчыма, да мэта (гл.).
Мэт2 ’дзікі крык’ у выразе (дзікім) мэтам крычаць (Крыў., Дзіс.; віц., Садоўскі, вусн. паведамл.). Да мат1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сара́нка ’расліна сямейства лілейных; тое, што і лілея’ (ТСБМ). Рус.усх.сарана́ ’сібірская красная лілія, Lilium tenuifolium; жоўтая лілія Lilium martagon’; паходзіць з тат.sarana ’лілія’, манг.sarana ’дзікі часнок’ (Фасмер, 3, 560), праз рус. пасрэдніцтва.