беспрыту́льны ufsichtslos, verwhrlost; bdachlos (бяздомны);

беспрыту́льныя дзе́ці verwhrloste [verkmmene] Knder;

2. перан. (закінуты, занядбаны):

беспрыту́льная гаспада́рка verwhrloste Wrtschaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bereave

[bɪˈri:v]

v.t. -reaved or -reft, -reaving

адбіра́ць, пазбаўля́ць чаго́

bereft of hope — пазба́ўлены надзе́і

children bereaved of their mother — дзе́ці, пазба́ўленыя ма́ці; асіро́чаныя дзе́ці

the bereaved parents — асіро́чаныя бацькі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паадпро́швацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Адпрасіцца — пра ўсіх, многіх. Дзеці паадпрошваліся ў лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павысёрбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Высербаць усё, многае. Дзеці павысёрбвалі суп з місак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непасе́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць непаседлівага; непаседлівыя паводзіны. Як і ўсе дзеці, .. [Алік] свавольнічае, дакучае непаседлівасцю. Гарбук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калчачэ́я Месца, дзе збіраюцца людзі, дзе гуляюць дзеці (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Дзіця́ ’дзіця’ (мн. л. дзе́ці). Рус. дитя́ (де́ти), укр. дитя́ (ді́ти), польск. dziecię, чэш. dítě (děti), балг. дете́ і г. д. Прасл. *dětę ’дзіця’, *dětiдзеці’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 13), *dětę звязана з *dojiti ў значэнні ’ссаць, смактаць’ (гл. там жа крытычны агляд іншых версій). Фасмер, 1, 516; Бернекер, 1, 196; Траўтман, 51.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мале́ча ’маленькія дзеці, жывыя істоты’, ’драбната, драбяза’, ’дзіцяня’ (ТСБМ, Янк. 1, Сцяшк., Нас., Бяльк., Растарг.), ’чалавек нізкага росту’ (Растарг.). Укр. мале́ча ’малыя дзеці’, рус. мале́ча: смал. ’дзіця’, славен. malȏča ’дробязь’, серб.-харв. мало̀ћа ’малая колькасць’. Трубачоў (Проспект, 59–61) дапускае праблематычнасць пры ўзвядзенні гэтых форм да прасл. malotja; магчыма, ‑otja > ‑etja (?). Да малы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падступі́цца, -уплю́ся, -у́пішся, -у́піцца; зак.

1. Тое, што і падступіць (у 1 знач.).

Дзеці падступіліся бліжэй да дзядзькі.

2. да каго. Падысці, звярнуўшыся з просьбай, пытаннем.

Да яго сёння не п.

|| незак. падступа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыклі́вы, -ая, -ае.

1. Які многа, часта крычыць.

Крыклівыя дзеці.

2. Прарэзлівы, гучны, непрыемна рэзкі.

К. голас.

3. перан. Які прымушае звярнуць на сябе ўвагу сваёй стракатасцю, яркасцю.

Крыклівыя афішы.

К. ўбор.

|| наз. крыклі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)