Мале́ча ’маленькія дзеці, жывыя істоты’, ’драбната, драбяза’, ’дзіцяня’ (ТСБМ, Янк. 1, Сцяшк., Нас., Бяльк., Растарг.), ’чалавек нізкага росту’ (Растарг.). Укр. мале́ча ’малыя дзеці’, рус. мале́ча: смал. ’дзіця’, славен. malȏča ’дробязь’, серб.-харв. мало̀ћа ’малая колькасць’. Трубачоў (Проспект, 59–61) дапускае праблематычнасць пры ўзвядзенні гэтых форм да прасл. malotja; магчыма, ‑otja > ‑etja (?). Да малы́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падступі́цца, -уплю́ся, -у́пішся, -у́піцца; зак.

1. Тое, што і падступіць (у 1 знач.).

Дзеці падступіліся бліжэй да дзядзькі.

2. да каго. Падысці, звярнуўшыся з просьбай, пытаннем.

Да яго сёння не п.

|| незак. падступа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

крыклі́вы, -ая, -ае.

1. Які многа, часта крычыць.

Крыклівыя дзеці.

2. Прарэзлівы, гучны, непрыемна рэзкі.

К. голас.

3. перан. Які прымушае звярнуць на сябе ўвагу сваёй стракатасцю, яркасцю.

Крыклівыя афішы.

К. ўбор.

|| наз. крыклі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Му́мы ’вошы’ (шальч.) (пераноснае) ’малыя дзеці’ (лаг., Сл. ПЗБ). З літ. mū̃mas ’вош’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

затармасі́ць сов., разг. затормоши́ть, затереби́ть;

дзе́ці мяне́ зусі́м ~сі́лі — де́ти меня́ совсе́м затормоши́ли (затереби́ли)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пакла́сціся сов. (обо всех, многих) лечь;

дзе́ці ра́на ~ла́ліся спаць — де́ти ра́но легли́ спать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

её мест.

1. (личное) род., вин. яе́; см. она́;

2. (притяжательное) яе́;

её де́ти яе́ дзе́ці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

переката́ться пераката́цца, перавазі́цца, перае́здзіць;

все де́ти переката́лись на велосипе́де усе́ дзе́ці пераката́ліся (перае́здзілі) на веласіпе́дзе (ро́вары).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

кра́дучыся,

1. Дзеепрысл. незак. ад красціся.

2. прысл. Употай, скрытна, крадком. Дзеці ціхенька, крадучыся, забаўляліся. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўздаго́нкі, прысл.

Разм. Даганяючы, пераганяючы каго‑, што‑н. Дзеці на вуліцы насіліся наўздагонкі, скакалі, спявалі. Сінілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)