двухство́ркавы, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма створкамі. Двухстворкавыя дзверы. Двухстворкавая ракавіна вустрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зачыні́ць сов. (дверь, окно, шкатулку и т.п.) закры́ть, затвори́ть; запере́ть; захло́пнуть;

з. дзве́ры — закры́ть (затвори́ть, запере́ть, захло́пнуть) дверь;

◊ з. дзве́ры — (перад кім) закры́ть дверь (перед кем);

як з. — полно́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баба́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Учыніць выбух, выстраліць, загрымець.

Бабахнуў карабін.

Бабахнуў гром.

2. Гучна ўдарыць, стукнуць.

Бабахнулі дзверы.

Недзе бабахнула (безас.).

|| незак. баба́хаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. баба́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адамкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -нёны і -ну́ты; зак., што.

1. Адчыніць што-н. замкнёнае.

А. дзверы.

А. чамадан.

2. Зняць прымкнутае.

А. штык (ад вінтоўкі).

|| незак. адмыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак.

1. 3 сілай удараць, біць па чым-н. ці ў што-н.

П. нагой у дзверы.

П. кіем па спіне.

2. што. Выбіваць што-н. пранікам.

Жанчыны перылі бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасту́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пастукаць у дзверы, акно і пад., даючы знаць аб сваім прыходзе, просячы ўпусціць куды‑н. Міхаіл Сцяпанавіч Гаранскі нечага чакаў: усё яму здавалася — вось-вось нехта павінен прыйсці і пастукацца ў дзверы. Сабаленка. Вырашылі пастукацца ў акно, спытацца, што за сяло наперадзе. Пестрак. Віктар Гараеў нясмела пастукаўся ў дзверы да Рыгора Яўхімавіча. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакасі́цца, ‑косіцца; зак.

Стаць касым, несіметрычным; скрывіцца. Перакасіліся і дзверы і вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скры́гат м Knírschen n -s; Kréischen n -s (пра дзверы, калёсы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скрыпу́чы knárrend (пра дзверы і пад.); krátzend (пра пяро і пад.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пятні́к ’гняздо, у якім паварочваецца вось варот’ (Нас., Касп., Нік. Очерки), ’прыстасаванне, пры дапамозе якога дзверы прымацоўваліся да вушакоў’ (Варл.), пя́тнік ’вушак, да якога прымацоўваюцца дзверы завесамі; вушак наогул’ (Бяльк., Мат. Маг.), укр. пʼятни́к ’крук, на які навешваюцца дзверы’, рус. дыял. пятни́к ’прыстасаванне для навешвання дзвярэй, варот’, славен. petník ’завесы ў варотах; вушак; парожак’. Прасл. дыял. *pętьnikъ, якое Бязлай (2, 32) параўноўвае з ц.-слав. пятьно ’шпора, астрога, пыж’, літ. pentìnas ’шпора’, ùžpentis ’шпора ў пеўня’, лат. piêsis ’шпора’. Міклашыч (239) выводзіў з *pęta ’пята’ (гл. пята́), Фрэнкель (571) меркаваў пра кантамінацыю *pęta і *pęti (гл. пяць). Гл. таксама напіта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)