kill two birds with one stone

забі́ць двух за́йцаў адны́м стрэ́лам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bipolar

[,baɪˈpoʊlər]

adj.

1) двухпо́люсны; на двух по́люсах

2) супрацьле́жны, адваро́тны; супярэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

two-dimensional

[,tu:daɪˈmenʃənəl]

adj.

1) у двух вымярэ́ньнях

2) Figur. пазба́ўлены глыбіні́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інтэрва́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Адлегласць, прамежак часу паміж чым-н.

І. паміж радкамі (машынапісу). Ісці з пэўным інтэрвалам.

2. У музыцы, акустыцы: суадносіны двух гукаў па вышыні (спец.).

|| прым. інтэрва́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ДВУХСКЛАДО́ВЫЯ ПАМЕ́РЫ,

у сілаба-танічным вершаскладанні памеры, у якіх націскныя склады чаргуюцца з ненаціскнымі ў цотным (ямб) ці няцотным (харэй) парадку. У метрычным вершаскладанні Д.п. ўтварае спалучэнне доўгага склада з кароткім, кароткага з доўгім, двух доўгіх і двух кароткіх.

т. 6, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

паўро́та, ‑ы, ж.

Палавіна роты як вайсковая адзінка, якая складаецца звычайна з двух узводаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыні́чнік, ‑у, м.

Род адна‑, двух- і шматгадовых травяністых раслін, радзей кустоў, сямейства залознікавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двая́ка, прысл.

Двума спосабамі, у двух відах, формах і пад. Задачу можна рашыць дваяка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухакто́вы і двуха́ктавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з двух актаў (пра п’есу). Двухактовая камедыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухме́сны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны на два месцы, для двух чалавек. Двухмеснае купэ. Двухмесная палатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)