мане́та, -ы, ДМ -не́це, мн. -ы, -не́т, ж., таксама зб.
Металічны грашовы знак.
Залатая м.
◊
Адплаціць (плаціць) той жа манетай — адказаць тым жа, такімі ж адносінамі.
Прыняць за чыстую манету — палічыць праўдай, успрыняць усур’ёз.
|| прым. мане́тны, -ая, -ае.
○
Манетны двор — прадпрыемства, якое вырабляе металічныя грошы, медалі і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
поме́стье ср.
1. маёнтак, -тка м.;
2. ист. двор, род. двара́ м., паме́сце, -сця ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запага́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.
Разм. Зрабіць нячыстым, паганым; забрудзіць. Запаганіць двор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сабака́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да сабакарні (у 1 знач.). Сабакарны двор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mint2 [mɪnt] n.
1. мане́тны двор
2. infml вялі́кія гро́шы;
make a mint of money зарабля́ць вялі́кія гро́шы
♦
in mint condition у выда́тным ста́не
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
арсена́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да арсенала. Арсенальны двор. Арсенальны вартаўнік. Арсенальны майстар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камбіна́таўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да камбіната, належыць яму. Камбінатаўскія рабочыя. Камбінатаўскі двор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мы́тны, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Які мае адносіны да мыту 1. Мытная кніга. Мытны двор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
надво́рны, -ая, -ае.
1. Размешчаны ў межах сядзібы.
Надворныя будынкі.
2. Той, што выходзіць на двор, знадворны.
Надворная сцяна.
3. Тое, што і знешні (у 2 знач.).
Надворная замкнёнасць.
4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).
Надворныя парасяты.
○
Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
podwórze
podwórz|e
н. двор; панадворак
od ~a — з двара
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)