вібра́цыя
(лац. vibratio)
1) механічныя ваганні пругкіх цел, механізмаў, збудаванняў;
2) ваганні вышыні тону якога-н. гуку (голасу, струны і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
стратасфе́ра
(ад лац. stratum = слой + sphaira = піар)
слой зямной атмасферы, размешчаны над трапасферай, на вышыні ад 8 — 16 да 55 км.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ізалагі́псы
(ад іза- + гр. allos = іншы + hypsos = вышыня)
ізалініі змены вышыні ізабарычнай (гл. ізабары 1) паверхні за пэўную адзінку часу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
луна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Плаўна лятаць, рухацца ў паветры.
Буслы лунаюць у вышыні.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Павольна развявацца.
Лунаюць сцягі над плошчай.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Плысці, распаўсюджвацца (пра песні, музыку і пад.).
Песні лунаюць — настрой узнімаюць.
4. перан. Знаходзіцца ў стане ўзвышаных або далёкіх ад рэчаіснасці мар.
◊
Лунаць у воблаках (у надхмар’і) (неадабр.) — знаходзіцца ў летуценным стане, не заўважаючы навакольнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Géige
f -, -n скры́пка
die érste ~ spíelen — граць пе́ршую скры́пку
◊ der Hímmel hängt ihm vóller ~n — ≅ ён на вышыні́ шча́сця
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
вышыня́ ж
1. Höhe f -, -n;
вышыня́ гу́ку муз die Tónhöhe;
вышыня́ трохвуго́льніка матэм die Höhe des Dréiecks;
вышыня́ ці́ску фіз die Höhe des Drucks;
вышыня́ над узро́ўнем мо́ра геагр Höhe über dem Méeresspiegel;
вышыня́ палёту Flúghöhe f;
набра́ць вышыню́ stéigen* vi (s);
2. (узвышша) геагр Höhe f -, -n; Gípfel m -s, -;
быць на нале́жнай вышыні́ das nötige Niveau [ni´vo:] háben;
◊ быць не на вышыні́ nicht auf der Höhe sein
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ро́слы, ‑ая, ‑ае.
Высокага росту. [Сямён] быў такі ж, як і раней: рослы, шыракаплечы, з моцнай шыяй, з бялявым непакорным [віхром]. Мележ. Ён быў самым рослым у класе — І мянушку далі яму «Тата». Блатун. // Які дасягнуў значнай вышыні, высокі (пра расліны). Рослыя ліпы і клёны Цягнуцца ўгору ля вокан. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упыні́ць, упыню, упыніш, упыніць; зак., што.
Абл. Парабіць усё, прывесці ў парадак. За гэты час Валоціч упыніў свае справы, сядзеў у кабінеце, наводзіў парадак у пісьмовым стале, хоць гэты парадак быў і без таго на належнай вышыні. Колас. Маці прыкархнула, прысеўшы каля печы. Змарылася, пакуль упыніла ўсю работу. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вібра́цыя
(лац. vibratio)
1) механічныя ваганні пругкіх цел, механізмаў, збудаванняў;
2) ваганні вышыні тону якога-н. гуку (голасу, струны і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
пікі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.
Зніжацца на вялікай хуткасці і амаль вертыкальна (аб самалёце). Цяжкія самалёты хвалямі наплывалі на ціхае неба горада. Яны рэзка пікіравалі з вышыні і калацілі выбухамі зямлю. Сабаленка.
пікірава́ць, ‑ру́ю, ‑ру́еш, ‑ру́е; незак., што.
Спец. Перасаджваць маладыя расліны пры дапамозе завостранага кіёчка-пікі. Пікіраваць расаду капусты.
[Фр. piquer — калоць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)