station​2 [ˈsteɪʃn] v. накіро́ўваць на ме́сца пра́цы, размяшча́ць, вызнача́ць пазі́цыю (для войска);

station oneself размяшча́цца;

Their regiment was stationed in Cyprus. Iх полк стаяў на Кіпры.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Áufbruch

m -(e)s, -brüche

1) ад’е́зд

2) выступле́нне (войска)

3) узло́м(ванне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прызы́ў ’дзеянне і людзі, адначасова прызваныя ў армію’ (ТСБМ), пры́зыў ’тс’ (Растарг.), пры́заў ’прызыў (у войска)’ (Ян.), толькі мн. л. пры́звы ’служба ў арміі’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Запазычана з рус. призы́в, дыял. при́зо́в ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вайско́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да арганізацыі войска, складаецца з войска. Вайсковыя злучэнні. Вайсковая разведка.

2. Разм. Тое, што і ваенны (у 2 знач.). Вайсковая служба. Вайсковы абоз. Вайсковая выпраўка. □ Вайсковы аэрадром мясціўся на шырокім прасторным полі. Лынькоў. З машыны выйшаў узброены чалавек у вайсковай форме. Чарнышэвіч. — Я! — азваўся Максім і вокам вайсковага чалавека зірнуў на Пракопа. Колас.

3. у знач. наз. вайско́вы, ‑ага, м. Разм. Ваеннаслужачы, вайсковец. Побач з вайсковымі ехалі і цывільныя. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

commandeer

[,kɑ:mənˈdɪr]

v.t.

1) рэквізава́ць (прыва́тнае майно́)

2) прымусо́ва набіра́ць у во́йска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Continental

[,kɑ:ntənˈentəl]

adj.

1) эўрапейскі

2) калянія́льны

the Continental Army — калянія́льнае во́йска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ваяво́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, м.

1. Гіст. На тэрыторыі Старажытнай Русі — начальнік войска, кіраўнік горада ці акругі.

2. На тэрыторыі Заходняй Беларусі з 1920 да 1939 года і ў Польшчы — кіраўнік ваяводства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяце́жны

1. (причастный к мятежу) мяте́жный;

~ныя во́йскі — мяте́жные войска́;

2. (неспокойный, бурный) мяте́жный, мяту́щийся;

м. хара́ктар — мяте́жный хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

garrison

[ˈgærɪsən]

1.

n.

гарнізо́н -у m.

2.

v.t.

1) ста́віць во́йска ў го́рад для абаро́ны

2) уво́дзіць во́йска ў го́рад, займа́ць го́рад пад гарнізо́н

3) разьмяшча́ць, раскватаро́ўваць (жаўне́раў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пту́шнік, ‑а, м.

1. Памяшканне для ўтрымання і развядзення свойскай птушкі. Я нават памог Лідзе загнаць яе незлічонае «белае войска» на птушнік. Ваданосаў.

2. Работнік, які даглядае свойскую птушку (на ферме, фабрыцы і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)