паве́яць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.
Пачаць веяць (у 2 знач.), дзьмуць.
Павеяў вецер.
Павеяла (безас.) вясной.
Ад яе ўсмешкі павеяла (безас.) цеплынёй і ласкай (перан.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кі́даць, -аю, -аеш, -ае; незак.
1. гл. кінуць.
2. што. Складаць у стог (сена, салому).
К. стог.
◊
Кідаць грошы на вецер — неашчадна расходаваць, дарэмна траціць.
|| наз. кіда́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Лістабой ’восеньскі вецер’ (маст., Сцяшк. Сл.). Да ліст 1 і біць (гл.). Аналагічна рус. наўг. листобой ’моцны асенні паўн.-усх. вецер’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шква́льный прям., перен. шква́льны;
шква́льный ве́тер шква́льны ве́цер;
шква́льный обстре́л шква́льны абстрэ́л.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Сі́вер ‘халодны паўночны пранізлівы вецер’ (ТСБМ, Ласт., Касп., Др.-Падб., Байк. і Некр., Сцяшк.; віц., Нар. словатв., Сержп., Ян.), сі́верка ‘намаразь’ (Ян.), ‘халодны вецер’ (Пятк. 2), сі́верны ‘халодны, сцюдзёны’ (ТСБМ, мін., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), сі́вярнік ‘вецер з поўначы’ (Сцяшк. Сл.), сі́вераць ‘рабіцца шурпатым, асмуглым, грубець ад ветру, холаду (звычайна пра скуру на твары, руках і пад.)’ (ТСБМ), сівярэ́ць ‘халадаць’ (Сцяшк. Сл.). Укр. сі́вер ‘холад; халодны пранізлівы вецер’, рус. арх. си́вер ‘паўночны вецер’. Тлумачыцца з север (сѣверу), дзе и з ѣ (Фасмер, 3, 616), аб умовах гэтага пераходу гл. Карскі, 1, 216. Параўн. се́вер (siévir) ‘сухі сцюдзёны вецер’ (Варл.), семантычна больш ранняя форма, гл. ЭССЯ, 8, 192.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да пусціць.
•••
Пускаць словы на вецер — тое, што і кідаць словы на вецер (гл. кідаць).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здзьму́ць, -му, -меш, -ме; -мём, -мяце́, -муць; -мі; -му́ты; зак., што.
Ачысціць ад чаго-н. або знесці што-н. струменем паветра, ветру.
Вецер здзьмуў паперу.
|| незак. здзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
патыха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.
1. Слаба дзьмуць, веяць (пра вецер).
Ад ракі патыхала (безас.) халадком.
2. чым. Моцна вылучаць які-н. пах.
Сасна патыхае жывіцай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
umwehen
I úmwehen
vt здзіма́ць; пераку́льваць, абаро́чваць (пра вецер)
II umwéhen
vt абвява́ць, абдзіма́ць (пра вецер)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
a tail wind
спадаро́жны ве́цер
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)