1. Відазмяненне другарадных элементаў чаго‑н. пры захаванні асноўнага. Варыяцыі сцэны спектакля.//Спец. Некаторыя змены асноўнага тыпу ў раслін і жывёл. // Змена рытму, мелодыі, гармоніі пры захаванні асноўнай тэмы. Тэма з варыяцыямі.
2. Варыянты распрацоўкі або паўтарэння асноўнай тэмы. Купалаўскі верш «Мая хатка» з’яўляецца па сутнасці вольнай варыяцыяй на тэму аналагічнага верша Багушэвіча «Мая хата».Івашын.
3. У матэматыцы — змяненне віда функцыі велічынь.
[Ад лац. variatio — змяненне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
друкава́ны, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад друкаваць.
2.узнач.прым. Зроблены друкаваным спосабам; нерукапісны. Друкаваная кніга.//узнач.наз.друкава́нае, ‑ага, н. Тое, што надрукавана. Чытае [Аксён Каль] з друкаванага слаба, а з рукапіснага яшчэ горш.Колас.
3.узнач.прым. Які мае форму надрукаванага. Друкаваныя літары.
4.узнач.прым. Змешчаны ў друку. Друкаваныя варыянты верша.
•••
Друкаванае словагл. слова.
Друкаваны аркушгл. аркуш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зга́ньбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.
1. Зняважыць, зняславіць каго‑, што‑н. сваімі ўчынкамі, паводзінамі. — Маўчы ты, нікчэмны трус, — здраднік! — крыкнуў Павел. — Я слухаць цябе не хачу! Ты род наш зганьбіў!Шамякін.— Два гады кіраваў, стараўся, гаспадарку ладзіў, пра рэпутацыю дбаў, а тут усчалося.. Зняславілі, зганьбілі, раскрытыкавалі...Быкаў.
2. Тое, што і зганіць. Радзіма, прымі маё шчырае слова І сціплага верша не зганьбі сурова!Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сугу́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які гучыць суладна, гарманічна (пра музычныя гукі). Некалькі сугучных пералівістых галасоў узнялі вышэй гэтую шчырую, як першае дзявочае прызнанне, песню.Арочка.
2. Які супадае, падобны гучаннем (пра гукі мовы, словы).
3.перан. Які адпавядае чаму‑н., гарманіруе з чым‑н. Гіляр пачаў чытаць радкі з верша Янкі Купалы, якія прыйшлі яму на памяць, якія былі сугучнымі з настроем усіх юнакоў.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ры́тміка
(гр. rhythmikos = размераны, стройны)
1) сукупнасць праяўленняў рытму ў музыцы, паэзіі (напр. р. верша);
2) вучэнне аб рытме (у музыцы, вершах, танцах і інш.);
3) сістэма фізічных практыкаванняў пад музыку (напр. урокі рытмікі).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
scan
[skæn]
v.t. (-nn-)
1) ува́жна глядзе́ць або́ прыгляда́цца да каго́-чаго́
2) зірну́ць; бе́гла прагле́дзець
3) дзялі́ць радкі ве́рша на сто́пы
4) скандава́ць
а) чыта́ць або́ рэцытава́ць верш
б) выра́зна вымаўля́ць сло́вы
5) Comput. сканава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
meter
I[ˈmi:tər]
n.
1) мэ́тар -ра m.
five meters long — пяцімэтро́вы
2) паме́р -у m., ры́тм -у m. (у му́зыцы)
3) паме́р ве́рша, стапа́f. (у вершасклада́ньні)
II[ˈmi:tər]
n.
лічы́льнік -а m. (электры́чны, га́завы, у таксі́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
канцо́на
(іт. cancone)
1) род лірычнага верша ў італьянскай і старафранцузскай паэзіі сярэдніх вякоў;
2) свецкая шматгалосая песня эпохі Адраджэння, блізкая простым складам да народнай;
3) вакальная або інструментальная п’еса з напеўнай мелодыяй.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ВО́ЛЬНЫ ВЕРШ,
від рыфмаванага сілаба-танічнага верша, у якім адвольна спалучаюцца радкі з рознай колькасцю стоп. Найчасцей не мае страфічнай будовы, інтанацыйна блізкі да звычайнай гутаркі і выкарыстоўваецца ў байках, эпіграмах, эпітафіях, вершаваных надпісах. Вольным вершам напісаны камедыя А.Грыбаедава «Гора ад розуму», драма М.Лермантава «Маскарад». У бел. паэзіі гэты верш выкарыстоўваецца ў буйных ліраэпічных творах («Сцяг брыгады» А.Куляшова, «Люцыян Таполя» М.Танка), асобных вершах, але найчасцей у байках.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ідэ́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ідэі (у 1 знач.); ідэалагічны. Павышэнне ідэйнага ўзроўню. Ідэйная зброя. Ідэйнае выхавання Ідэйная барацьба.
2. Які мае адносіны да ідэі (у 4 знач.); вырашае асноўную думку чаго‑н. Ідэйны сэнс верша. Ідэйны змест рамана. Ідэйная накіраванасць твора.
3. Прасякнуты перадавымі ідэямі, заснаваны на іх. Ідэйны твор.// Які кіруецца перадавымі ідэямі, абараняе іх. — Я цаню не грошы, а ідэйнага чалавека.Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)