1. Вадзяны вал, які ўтвараецца ад гайдання паверхні вады.
Хвалі залівалі бераг мора.
2. Хістальны рух у фізічным асяроддзі ці электрамагнітным полі (спец.).
Электрамагнітныя хвалі.
Гукавая х.
3.перан., чаго. Пра масу, плынь чаго-н., што рухаецца адно за адным з пэўнымі інтэрваламі, перапынкамі.
4.перан., чаго. Узмоцнены рух, праяўленне чаго-н.
Х. дэманстрацый.
Х. мітынгаў.
|| прым.хва́левы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Wélle
f -, -n
1) хва́ля, вадзяны́вал
die See wirft hóhe ~n — мо́ра хвалю́ецца
2) фіз. хва́ля
auf ~n sénden — перадава́ць на хва́лях
3) часцей pl заві́ўка, хва́лістыя валасы́
4) тэх.вал; вось; цылі́ндр
die gekröpfte ~ — кале́нчаты вал
5) вайск. эшало́н (баявога парадку)
◊ mach doch kéine ~n! — не хвалю́йся!, не гарачы́ся!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
arbor
I[ˈɑ:rbər]
Brit. arbour, n.
жыва́я альта́нка
•
- Arbor Day
II[ˈɑ:rbər]
n., Tech.
вал -у m., вось f., шпі́ндэль машы́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
хвалярэ́з, ‑а, м.
Спец. Гідратэхнічнае збудаванне (дамба, вал і пад.), якія ахоўваюць месца стаянкі суднаў ад дзеяння хваль. Мора глуха зараўло, навалілася на хвалярэзы.Васілевіч.Сцяна — калісьці магутная, з байніцамі і хвалярэзамі з нахіленых паляў. Аб вострыя, калісьці грозныя, канцы іх мірна плёхаюць узнятыя ветрыкам, хвалі.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вяртля́г ’вал (сена)’ (гом., Мат. Гом.). Вузкарэгіянальнае ўтварэнне ад вярцець (гл.). Суф. ‑ʼаг, магчыма, з прасл.‑agъ (як krčagъ; гл. ЭИРЯ, 2, 39; Слаўскі, SP, 1, 65).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
хва́ля Вадзяны вал, зыб на рацэ, возеры ў ветранае надвор'е (БРС).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
БАР
(франц. barre),
пясчаны падводны вал у прыбярэжнай паласе марскога дна перад вусцем ракі (прывусцевы бар) або вузкая, выцягнутая ўздоўж берага наносная паласа сушы, што аддзяляе лагуну ад мора (берагавы бар). Утвараецца ад сукупнага дзеяння цячэння ракі, марскіх хваляў, прыліваў і адліваў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
levee
I[ˈlevi]
n.
1) да́мба, грэ́бля f.; насып -у m.
2) берагавы́вал ракі́
3) пры́стань f.
II[ˈlevi]
гл. levée
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ва́лік, ‑а, м.
1.Памянш.давал (у 4 знач.). Тут размяшчаўся цэлы друкарскі камбінат, які выпускаў сотні тысяч экземпляраў газет, часопісаў, кніг, брашур, і яны суцэльным патокам плылі з-пад валікаў ратацый.Хадкевіч.
2. Прадаўгаватая цыліндрычнай формы падушка канапы, тахты і пад.
3. Адна з частак жаночай прычоскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ко́льба1 ’вал з ручкай, пры дапамозе якога дастаюць ваду са студні’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Мат. Гом.). Гл. корба, кольба < польск.kolba ’тс’.