course​2 [kɔ:s] v. fml (пра вадкасць) ху́тка цячы́, бе́гчы;

Tears coursed down her cheeks. Слёзы цяклі па яе шчоках.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

washing-up [ˌwɒʃɪŋˈʌp] n. BrE мыццё (посуду);

washing-up liquid ва́дкасць для мыцця́ по́суду;

do the washing-up мыць по́суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кро́пельніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

1. Прыбор, які падае́ вадкасць кроплямі (лякарства ў вену, ваду ў расліны і пад.).

2. Бутэлечка з жалабком для налівання лякарства кроплямі.

3. Тое, што і піпетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пералі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лье́цца і -ліе́цца; -ліўся, -ліла́ся, -ло́ся; зак.

1. Перамясціцца з аднаго месца на другое (пра вадкасць).

2. Перапоўніўшы ёмішча, выліцца.

П. цераз край.

|| незак. пераліва́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вадабо́язь, ‑і, ж.

Хвароба чалавека або жывёлы, якая перадаецца ад шалёнай жывёлы і суправаджаецца немагчымасцю глытаць вадкасць; шаленства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выпарыць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыпарваць бялізну. Павыпарваць вадкасць. Павыпарваць прусакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серавугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Злучэнне серы з вугляродам — бясколерная, лёгкая на загаранне ядавітая вадкасць з непрыемным пахам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тка́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тканкі (у 1 знач.), складаецца з яе. Тканкавая вадкасць. Тканкавая несумяшчальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагнясці́, -гняту́, -гняце́ш, -гняце́; -гняцём, -гнецяце́, -гняту́ць; -гняці́; зак., што і чаго.

Пры дапамозе ціску перамясціць і сканцэнтраваць у абмежаванай прасторы (газ, вадкасць).

Н. паветра.

|| незак. нагнята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. нагнята́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адстая́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -то́іцца; зак.

1. Пра вадкасць: пастаяўшы, даць асадак.

2. перан. Канчаткова сфарміравацца (пра думкі, погляды).

Думка адстаялася, усё стала зразумелым.

|| незак. адсто́йвацца, -аецца (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)