звысо́ку, прысл.
1. Зверху, з вышыні. У гэты ранні час сонца яшчэ не відно было, толькі адны жаўранкі бачылі яго звысоку. Чорны. Бляск месяца бледны, што ззяе звысоку, І сонца, што дорыць жыццёвасць, цяпло... Усё гэта радніцца з жыццём чалавека. Гурло.
2. З пагардай, фанабэрыста. Сухавараў быў адзеты ў парадны мундзір з бліскучымі гузікамі і звысоку пазіраў на ўсіх тутэйшых кавалераў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
luster
[ˈlʌstər]
1.
n.
1) бляск -у, гля́нец-цу m.
2) я́снасьць f.
3) Figur. сла́ва f.
4) жырандо́ль f., лю́стра n.
2.
v.t.
глянцава́ць
3.
v.i.
блішчэ́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Звонку бляск, унутры бруд.
Снаружи блеск, внутри грязь.
бел. Франт: салам боты вымазаў і шкурку з’еў. 3 твару ‒ яйцо, а ўнутры — баўтун. Твар белы, а душа чорная.
рус. В брюхе солома, а шапка с заломом. Сверху шик, а внутри пшик. Франт лихой ‒ набит трухой. Снаружи блестит, в голове свистит. Ворона в павлиньих перьях. Не стоит гроша Пахом, а смотрит пятаком.
фр. Habit de velours ventre de son (Одежда из велюра, a в животе пустой звук). Le geai paré des plumes du paon (Сойка, наряженная в павлиньи перья).
англ. A fair face, but a foul heart (Ясное лицо и гнилое сердце).
нем. Schöne Haut, häßliche Gedanken (Красивая оболочка, гадкие мысли).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
Glóri¦e
f -, -n сла́ва, бляск, бліску́часць; арэо́л
mit ~ umgében* — акружы́ць бля́скам [арэо́лам] сла́вы
sich in vóller ~ zéigen — паказа́цца ва ўсі́м сваі́м бля́ску
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Браск ’досвітак’ (Мар. дыс.). Марозаў, там жа, лічыць, што гэта паланізм. Параўн. польск. brzask ’тс’. Хоць тэарэтычна браск можа быць і бел. словам (параўн. рус. брезг ’тс’, бре́зжит ’світае’, чэш. břesk, ст.-слав. пробрѣзгъ і г. д. — слав. *brězg‑; аб слав. словах гл. Фасмер, 1, 211), усё ж на бел. глебе яно ізаляванае (акрамя таго, у бел. мове было б брэск). Укр. дыял. бряск ’бляск’ таксама з польск. (гл. Рыхардт, Poln., 37).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
jasność
ж.
1. яркасць;
jasność żarówki — яркасць лямпачкі;
2. бляск; святло; ззянне;
3. яснасць; празрыстасць; чысціня;
4. яснасць, зразумеласць, дакладнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
glint
[glɪnt]
1.
v.i.
1) сьвяці́цца (пра со́нца); блі́снуць; зіхаце́ць; ясьне́ць
2) ху́тка прано́сіцца, ху́тка ру́хацца
2.
n.
1) блеск, бляск -у m.; бліск -у m. (у вача́х)
2) я́снасьць f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
лак 1, ‑у, м.
Раствор смол або эфіраў цэлюлозы ў спірце, шкіпінары, алеі, якім пакрываюць паверхню прадметаў, каб на да ць ім бляск, засцерагчы ад псавання. Я вырэзваў з дрэва пеналы, скрыначкі, пакрываў іх лакам, пасля чаго наводзіў прыгажосць разьбой. Бядуля. // Бліскучы, высахлы слой гэтага раствору на паверхні якога‑н. прадмета. Пабліскваючы свежым лакам, паважна праходзяць аўтобусы з чырвонымі палосамі на светла-жоўтых кузавах. «Беларусь».
[Ням. Lack ад перс. lāk.]
лак 2,
гл. лакцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
burnish
[ˈbɜ:rnɪʃ]
1.
v.t.
палірава́ць (мэ́блю); чы́сьціць, глянцава́ць
to burnish copper — чы́сьціць медзь
2.
v.i.
блішчэ́ць, рабі́цца гла́дкім, бліску́чым
3.
n.
1) паліро́ўка f., палірава́ньне n.
2) гля́нец -цу, бляск -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Schímmer
m -s, -
1) ззя́нне, зіхаце́нне, бляск
2) про́бліск (надзеі і г.д.)
er hat kéinen (blássen) ~ davón — у яго́ няма́ (ніцкага) уяўле́ння аб гэ́тым
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)