breather

[ˈbri:ðər]

n.

1) перапы́нак, адпачы́нак -ку m.

to take a breather — зрабі́ць перады́х

2) праду́ха, адду́ха, адду́шына f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разду́мывать несов.

1. пераду́мваць;

разду́мывать е́хать в о́тпуск пераду́мваць е́хаць у адпачы́нак;

2. ду́маць, разважа́ць; разду́мваць;

разду́мывать о бу́дущем разважа́ць (разду́мваць) пра бу́дучае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rest​1 [rest] n.

1. спако́й; адпачы́нак; сон;

without rest без адпачы́нку;

have/take a rest адпачыва́ць, спаць

2. mus. па́ўза

♦

at rest у ста́не спако́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

штодзённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які бывае, адбываецца кожны дзень. Штодзённая гімнастыка. □ Паляванне дало добры адпачынак Міколу ад штодзённага клопату. Краўчанка. Музыка, песні чутны з палаца .. Мучыцца ж бедны думкай штодзённай, Каб голад са свету не звёў. Купала.

2. Звычайны, будзённы. Аўгіня пераапранулася ў сваю штодзённую рабочую вопратку. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Erhólung

f -, -en

1) адпачы́нак; папра́ўка

2) эк. рост (цэнаў, акцый)

3) аднаўле́нне, рэгенера́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kemping, ~u

м.

1. адпачынак у палатачным (турысцкім) лагеры;

2. турысцкі лагер; кемпінг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

recreation

[,rekriˈeɪʃən]

n.

гуля́ньне n., заба́ва f.; адпачы́нак -ку m.

She plays piano for recreation — Яна́ йгра́е на піяні́на для адпачы́нку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зво́льнены entlássen, gekündigt;

зво́льнены ў адста́ўку in den Rúhestand versétzt, verábschíedet;

зво́льнены ў адпачы́нак вайск beúrlaubt; ábgesetzt; des Ámtes enthóben (афіц) (зняты з пасады)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заслужы́ць, ‑служу, ‑служыш, ‑служыць; зак., што.

1. Дзейнасцю, паводзінамі выклікаць пэўныя адносіны да сябе; стаць вартым чаго‑н. Заслужыць любоў. Заслужыць павагу. □ Малады настаўнік стараўся, наколькі мог, бліжэй падысці да дзіцячай душы, заслужыць давер’е вучняў. Колас.

2. Набыць права на што‑н. службай, працай; атрымаць за службу, працу. Заслужыць права на адпачынак. Заслужыць медаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., каго-што.

Разм.

1. Пабіць, паламаць усё, многае. Якуб, браток гэтай самай Тадоры, не адзін кол на спіне пахвастаў бы сыну свайму за такія.. штучкі. Брыль.

2. і без дап. Хвастаць некаторы час. Кароткі месячны адпачынак хацелася пабыць дзе-небудзь на пяшчотным поўдні, каб цябе пахвасталі ласкавыя чарнаморскія хвалі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)