калга́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У СССР — адна з форм арганізацыі сельскагаспадарчай працы, аб’яднанне сялян для сумеснага вядзення сельскай гаспадаркі на аснове абагуленых сродкаў вытворчасці (са скарачэння слоў: калектыўная гаспадарка).
Старшыня калгаса.
Арганізаваць к.
2. зб. Калектыў асоб, якія ўваходзяць у гэта аб’яднанне; калгаснікі.
Усім калгасам выехалі на жніво.
|| прым. калга́сны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дабрачы́нны, -ая, -ае.
1. Звязаны з матэрыяльнай дапамогай каму-н.
Д. канцэрт.
2. Накіраваны на грамадскую карысць.
Дабрачыннае аб’яднанне.
|| наз. дабрачы́ннасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каалі́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).
Аб’яднанне, саюз (дзяржаў, партый і пад.) для дасягнення агульнай мэты.
|| прым. кааліцы́йны, -ая, -ае.
К. ўрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сіяні́зм, -у, м.
Яўрэйскі нацыяналістычны рух, які ўзнік у канцы 19 ст. і ставіць сваёй мэтай аб’яднанне яўрэяў розных краін.
|| прым. сіяні́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
corporation [ˌkɔ:pəˈreɪʃn] n.
1. аб’ядна́нне, тавары́ства, супо́лка, карпара́цыя
2. BrE муніцыпалітэ́т
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
трэстава́нне, ‑я, н.
Аб’яднанне ў трэст, у трэсты. Трэставанне хімічных заводаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эклекты́зм, ‑у, м.
Кніжн. Беспрынцыповае, адвольнае аб’яднанне разнародных ідэйных напрамкаў, поглядаў, тэорый.
[Ад грэч. eklektokós — здольны выбіраць, які выбірае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саю́з, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Цеснае аб’яднанне, сувязь дзвюх або некалькіх асоб, груп і пад.
Сяброўскі с.
Раённы с. паляўнічых.
2. -у. Аб’яднанне, пагадненне арганізацый, дзяржаў для сумесных дзеянняў.
Ваенны саюз.
Гандлёвы саюз.
3. Назва дзяржаў, грамадскіх арганізацый, таварыстваў, партый, класаў.
С.
Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік.
Прафесійны с.
С. рабочых і сялян.
С. кампазітараў.
|| прым. саю́зны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
у́нія, ‑і, ж.
1. Аб’яднанне, саюз дзвюх або некалькіх дзяржаў пад уладай аднаго манарха. Дзяржаўная унія.
2. Аб’яднанне праваслаўнай царквы з каталіцкай пад уладай рыжскага папы, але пры захоўванні праваслаўнай царквой сваіх абрадаў і богаслужэння.
[Ад лац. unio — адзінства, аб’яднанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
YMCA [ˌwaɪemsi:ˈeɪ] (скар. ад Young Men’s Christian Association) Аб’ядна́нне хрысція́нскай мужчы́нскай мо́ладзі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)