грамадзя́нскі bürgerlich; zivil [-´vi:l]; Bürger-; Zivil-;
грамадзя́нскі абавя́зак Bürgerpflicht f -, -en;
грамадзя́нскае [цыві́льнае] пра́ва Bürgerrecht n -(e)s, -e;
пазбаўля́ць грамадзя́нскіх право́ў die bürgerlichen Éhrenrechte áberkennen*;
грамадзя́нскі паве́траны флот zivíle Lúftfahrt;
грамадзя́нская вайна́ гіст, паліт Bürgerkrieg m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
recognize
[,rekəgnaɪz]
v.t.
1) пазнава́ць
I could scarcely recognize my old friend — Я ледзь пазна́ў свайго́ да́ўняга ся́бра
2) прызнава́ць
3) усьведамля́ць, разуме́ць
He recognized his duty to defend his country — Ён усьведамля́ў абавя́зак барані́ць свой край
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́полнить сов.
1. (исполнить) вы́канаць; здзе́йсніць; (сделать — ещё) зрабі́ць;
вы́полнить свой долг вы́канаць свой абавя́зак;
вы́полнить рабо́ту вы́канаць (зрабі́ць) рабо́ту;
2. спец. (наполнить) напо́ўніць;
вы́полнить песко́м вы́боины на доро́ге напо́ўніць пяско́м выбо́іны (калдо́біны) на даро́зе;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
charge1 [tʃɑ:dʒ] n.
1. пла́та; цана́; выда́ткі, расхо́ды
2. абавя́зак; адка́знасць; апе́ка, апекава́нне; нагля́д;
be in charge of не́сці адка́знасць; адка́зваць (за што-н. або каго-н.)
3. гадава́нец; гадава́нка; выхава́нец; выхава́нка
4. абвінава́чанне;
arrest on a charge of murder/theft арыштава́ць па абвінава́чанні ў забо́йстве/крадзяжы́
5. ата́ка
6. зара́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адгру́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. Перастаць грукаць. Пройдзе час, адгрукаюць гарматы, Змоўкнуць стрэлы, Знікнуць хмары дыму. Броўка.
2. перан.; што. Пабудаваць, адбудаваць або зрабіць што‑н. вялікае, значнае. — Заходзьце, сядайце за стол, цесляры, — Адгрукалі хату на славу. Бялевіч.
3. што. Адскакаць, станцаваць. Відаць, такі ўжо клімат тут [на курорце] гаючы, што нават самавітыя дзядзькі і цёткі, забыўшыся пра свае радыкуліты, прастрэлы і рэўматычныя ламоты, адгрукаюць вам «Польку-Янку» ці «Лявоніху». Вірня.
4. перан.; што. Працуючы, выконваючы абавязак, адбыць, адслужыць нейкі час. [Юнак:] — Два гады ў аўтароце разам адгрукалі. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малі́цца, малюся, молішся, моліцца; незак.
1. Звяртацца з малітвай да бога, святых. Акрамя няньчання дзяцей, у Васількі быў яшчэ адзін цяжкі абавязак — штодзень маліцца богу. Крапіва. А маці ноч бяссонную Малілася, каб бог Ад бед, ад гора чорнага Ёй сына пабярог. Панчанка. // перан. Вельмі моцна прасіцца. — Паночку, даражэнькі, — моліцца Сяргей, — няма ў мяне каня!.. Нікановіч.
2. перан.; на каго-што. Разм. Богатварыць, абагаўляць. [Маргарыта:] — Якія ж бываюць людзі, толькі падумаць! А Барыс жа на .. [Усевалада] маліўся. Скрыган. [Васіль:] — Я не намераны маліцца на лепшых звеннявых і на звенні, як вы робіце ў адносінах да Міхальчук. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ля́мка 1 ’шырокі рэмень са скуры ці моцнай тканіны, які перакідваецца цераз плячо пры перацягванні, пераносцы грузу’, (перан.) ’ярмо, непрыемны абавязак’ (ТСБМ, Нас., Касп., Бяльк., Яруш.). Укр. ля́ма, ля́мка ’тс’, ’шлейка’, рус. ля́мка ’тс’, ’стружка’, ’вяроўка’, ’пятля’, ’торба’, ’рукзак’, ст.-рус. лямка ’лямка’ (XVII ст.). У рус. мове гэта запазычанне з фін. lämsä ’пятля, повад, аркан’, саамск. карэльск. lamca ’вуздзечка’, саамск. нарв. lavčče, комі letš ’пятля’ (Каліма, 153). Больш падрабязна гл. Фасмер, 2, 551.
Ля́мка 2 ’пруг з тоўстага сукна’, ’надточаная частка падола ў світцы, спадніцы з іншага матэрыялу’ (Жд. 1, Бяльк., Нас.; смарг., Сл. ПЗБ). Запазычана з польск. lama, lamka ’аблямоўка, абшыты падол адзежыны’ (Слаўскі, 4, 36).
Ля́мка 3 ’манішка’ (рас., Шатал.). Да лямка 2 (гл.), аднак пры ад’ідэацыі семантыкі лексемы ля́мец ’каўнер’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ста́нцыя ‘месца прыпынку транспартных сродкаў, вакзал’ (ТСБМ, Бяльк.), ‘кватэра, часовае жыллё, станцыя, заезны дом’ (Нас.), ста́нца ‘станцыя’ (Сл. Брэс.), ста́нцыя ‘тс’ (гродз., Сл. ПЗБ), ста́нцая ‘пакой, памяшканне’ (Сержп.), ста́нця ‘тс’ (Сл. рэг. лекс.). Ст.-бел. станция, станцыя ‘кватэра, месца пастою’, ‘абавязак утрымання праезджых службовых асоб’ (1545 г.) з ст.-польск. stancyja (Булыка, Лекс. запазыч., 190). Сучаснае слова таксама з польск. stancja ‘станцыя’, якое, па адной версіі, узыходзіць да італ. stanza ‘пакой, жыллё’, нар.-лац. stanzia (Мацэнаўэр, Cizí sl., 312; Брукнер, 513; Булыка, там жа), а па другой — з больш ранняга stacja ‘кватэра, заезны дом’ з назалізацыяй у выніку ўплыву слова стан (Слаўскі, JP, 38, 1958, 229; Дзікенман, RS, 21, 196, 139). Польск. Stacja < лац. statiõ стаянка, прыпынак’ (Брукнер, 512; SWO, 699). Гл. ЕСУМ, 5, 396.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гражда́нский
1. грамадзя́нскі;
гражда́нское му́жество грамадзя́нская му́жнасць;
гражда́нская война́ грамадзя́нская вайна́;
гражда́нский долг грамадзя́нскі абавя́зак;
гражда́нский брак грамадзя́нскі шлюб;
гражда́нский ко́декс юр. Грамадзя́нскі ко́дэкс;
гражда́нское пра́во юр. грамадзя́нскае пра́ва;
2. (не военный) цыві́льны;
гражда́нская слу́жба цыві́льная слу́жба.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
duty
[ˈdu:ti]
n., pl. -ties
1) абавя́зак -ку m.
She has a strong sense of duty — У яе́ мо́цнае пачуцьцё абавя́зку
2) нале́жная паша́на, паслухмя́насьць, ува́жлівасьць f.
3) мы́та n.
4) дыжу́рства n., дыжу́р -у m.
•
- off duty
- on duty
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)