неадукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае адукацыі, малапісьменны. Неадукаваны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падлі́злівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які падлізваецца; ліслівы, угодлівы. Падлізлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сібары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Неадабр. Распешчаны, раздураны раскошаю чалавек.

[Грэч. sybarítēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скро́мнік, ‑а, м.

Разм. Чалавек скромных паводзін. Ён — вялікі скромнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́лаваты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты скуламі 2, са скуламі. Скулаваты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыльнака́таржны, ‑ага, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, сасланы на катаргу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім‑н. утрыманні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырава́льшчык, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца цыраваннем; майстар па цыраванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nadgorliwiec

м. чалавек, які праяўляе празмерную стараннасць; звышстаранны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

natręt

м. нахабнік; назойлівы (дакучлівы) чалавек; нахаба; назола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)