Verbum

затушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

1. Спец. Нанесці цені, пакрыць тушоўкай. Затушаваць малюнак.

2. перан. Згладзіць, зрабіць менш выразным, прыкметным. Затушаваць супярэчнасці.

зага́двацца, ‑аецца; безас. незак.

Патрабавацца зрабіць што‑н. Ураднік перадаў .. [Самуілу Плаўніку] павестку, у якой загадвалася з’явіцца да воінскага начальніка ў павятовы горад. С. Александровіч.

ачалаве́чыць, ‑вечу, ‑вечыш, ‑вечыць; зак., каго-што.

Надзяліць каго‑, што‑н. уласцівасцямі чалавека. // Развіць уласцівасці чалавека ў кім‑, чым‑н.; зрабіць чалавечным, гуманным.

віхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Разм. Зрабіць раптоўны рэзкі рух убок. Кіўнула [Тося] галавой, — аж віхнулася бялявая каса, скручаная ў вянок. Савіцкі.

вы́мусіць, ‑мушу, ‑мусіш, ‑мусіць; зак., каго і з інф.

Прымусіць зрабіць, выканаць што‑н. [Гарасім:] — Цара вымусілі адрачыся ад прастола рабочыя і салдаты. Якімовіч.

адгаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Габлюючы, зрабіць роўным, гладкім. [Старшыня:] — Не ўсё там [у хаце], праўда, паспелі адгабляваць к прыезду гаспадароў, ды галоўнае ёсць. Якімовіч.

імпатэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да імпатэнцыі. Імпатэнтны стан. // Які пакутуе на імпатэнцыю.

2. перан. Бяссільны што‑н. зрабіць, творча бясплодны.

пагаблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Габлюючы, зрабіць гладкім. Пагабляваць дошку.

2. Выгаблеваць усё, многае.

3. і без дап. Габляваць некаторы час.

паго́ршыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

Зрабіць горшым. [Цешча] паіла Дашу нейкімі зёлкамі, і Язэп баяўся, што настоі гэтыя толькі пагоршаць Дашына здароўе. Асіпенка.

паднача́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Зрабіць падуладным; падпарадкаваць. [Ермакоў], хоць і быў упарты і самалюбівы, умеў аднак падначаліць свае жаданні развагам. Мележ.