heráuslesen

*

I

vt выбіра́ць (з усёй масы)

II

vt вы́явіць пры чыта́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

íhrige

pron poss

der ~ [die ~, das ~] — яе; іх; свой (пры ўказанні на прыналежнасць дзейнікаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ínliegend

1.

a укла́дзены

2.

adv канц. з уклада́ннем, прыкла́дзены (пры гэ́тым)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

грабо́к м Rúderzug m -(e)s, -züge (вяслом); Hándschlag m -(e)s, -schläge, Zug m (рухам рук пры плаванні)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паза́ддзе н

1. с.-г. (адкіды, астаткі пры малацьбе або веянні) Ábfälle pl;

2. разм, пагард (паслугачы) Hélfershelfer pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

перапада́ць безас разм ábfallen* vi (s); Gewínn háben;

пры гэ́тым яму́ [тут] не́шта перапада́ла hierbéi ist für ihn étwas ábgefallen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мі́лы

1. lieb; líeblich, nett (прывабны);

2. (пры сяброўскім звароце) lieb, téuer, wert;

мі́лы дру́жа líeber [téurer (уст)] Freund

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

свіст, -у, М -сце, м.

1. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца моцным выдыханнем паветра праз сціснутыя губы ці зубы, а таксама пры дапамозе свістка ці іншага прыстасавання.

Ад свісту паліцэйскага спынілася машына.

2. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца парай, паветрам, што вырываецца з сілай праз вузкую адтуліну.

С. паравоза.

3. Голас некаторых птушак і жывёл такога тэмбру і вышыні.

Салаўіны с.

4. Гук, які ўтварае прадмет пры хуткім рассяканні паветра.

С. куль.

○

Мастацкі свіст — высвістванне мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адвіта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Абмяняцца адвітальнымі словамі, поціскам рук і пад. пры расставанні, пры разлуцы; развітацца. Пакуль Алесь увязваў воз, Патапчык адвітаўся і пайшоў наперад. Чарнышэвіч. Дзяўчаты адвіталіся і выйшлі, але Алеська вярнулася назад. Дубоўка. // Адказаць на адвітанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяльба́, ‑ы, ж.

Падзел, размеркаванне. Дзяльба здабычы. □ Пры дзяльбе зямлі Крушынскі стараўся ўраўняць усіх. Бядуля. У аповесці апавядалася аб класавай барацьбе ў вёсцы, аб яе праявах, у прыватнасці, пры штогодняй дзяльбе сялянамі ў час сенакосу былых памешчыцкіх лугоў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)