расцэ́ншчык, ‑а, м.

Той, хто вызначае расцэнкі на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратава́льнік, ‑а, м.

Той, хто ратуе або выратаваў каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рацыяналіза́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца рацыяналізацыяй вытворчасці, вытворчых працэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́знічы, ‑ага, м.

Спец. Той, хто загадвае царкоўнай маёмасцю, рызніцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаўла́дца, ‑ы, м.

Уст. Той, хто мае неабмежаваную ўладу; самадзержац.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самахва́л, ‑а, м.

Разм. Той, хто расхвальвае сам сябе; хвалько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святата́тнік, ‑а, м.

Кніжн. Той, хто чыніць святатацтва, паганіць святое.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снопавяза́льшчык, ‑а, м.

Той, хто вяжа зжатую збажыну ў снапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спецыфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца спецыфікацыяй якіх‑н. матэрыялаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпакла́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто складае торпы (тарпы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)