агале́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. агаляць — агаліць (у 1, 5 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. агаляцца — агаліцца (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмаражэ́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. абмарозіцца. Абмаражэнне першай ступені.
2. Пашкоджанне тканак арганізма, якое ўзнікае ад дзеяння нізкіх тэмператур.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абу́ранасць, ‑і, ж.
Стан абуранага. Хлопец мімаволі сціснуў аўтамат і змер[а]ў Грэчку бязлітаснымі блакітнымі вачыма, якія гарэлі ад гневу і абуранасці. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драбле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. драбіць і стан паводле дзеясл. драбіцца (у 1 знач.). Драбленне горнай пароды. Драбленне сялянскіх гаспадарак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драма́цца, дрэмлецца; безас. незак.
Пра стан дрымоты, хаценне спаць. Праўда, за апошні час .. [Мікола] прывык драмаць. Вельмі соладка дрэмлецца пад поступ колаў. Гаўрылкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замярза́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. замярзаць. Замярзанне вады.
2. Гібель ад холаду. Выпадкі замярзання людзей.
•••
Пункт замярзання гл. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здранцве́нне, ‑я, н.
Стан паводле знач. дзеясл. здранцвець. — Мамка, мне страшна! — закрычала Валюшка, і гэта вывела Ліду Сцяпанаўну з стану здранцвення. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наркатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго і без дап.
Спец. Прывесці (прыводзіць) у стан наркозу (у 1 знач.). Наркатызаваць хворага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перазара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перазараджаць — перазарадзіць і стан паводле знач. дзеясл. перазараджацца — перазарадзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перакамісава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго.
Разм. Вызначыць на перакамісіі стан здароўя, годнасці да чаго‑н. і пад. Перакамісаваць хворых. Перакамісаваць ваеннаабавязаных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)