нерво́вы в разн. знач. не́рвный;

~вая сістэ́ма — не́рвная систе́ма;

~выя кле́ткі (тка́нкі) — не́рвные кле́тки (тка́ни);

н. прыпа́дак — не́рвный припа́док;

н. стан — не́рвное состоя́ние;

н. рух — не́рвное движе́ние;

н. чалаве́к — не́рвный челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

антыдэйтро́н

(ад анты- + дэйтрон)

элементарная часціца, якая з’яўляецца аптычасціцай у адносінах да дэйтрона; звязаны стан антыпратона і антынейтрона.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бараклі́ннасць

(ад бара- + гр. klino = нахіляю)

стан атмасферы, пры якім яе шчыльнасць вызначаецца ціскам і тэмпературай (параўн. баратропнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бортрады́ст

(ад борт + радыст)

член экіпажа самалёта, які падтрымлівае сувязь з зямлёй і адказвае за стан работы радыёапаратуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кайф, кейф

(ар. käyf)

1) стан ап’янення;

2) эфект задавальнення ад розных пачуццёвых уражанняў; прыемная бяздзейнасць і адпачынак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кахе́ксія

(гр. kacheksia)

стан агульнага знясілення арганізму, які развіваецца пры галаданні або цяжкіх парушэннях абмену рэчываў, хранічных захворваннях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эйфары́я

(гр. euphoria, ад eu = добра + phoreo = пераношу)

стан прыўзнятага настрою, бестурботнасці, здаволення, які не адпавядае аб’ектыўным умовам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

situation [ˌsɪtʃuˈeɪʃn] n.

1. стано́вішча, сітуа́цыя, абста́віны, стан;

an external situation знешнепаліты́чная сітуа́цыя;

cope with the situation выхо́дзіць з ця́жкага стано́вішча

2. ме́сца, месцазнахо́джанне

3. fml, dated рабо́та, паса́да;

situations vacant патрабу́юцца рабо́чыя (аб’ява)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

выгна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выганяць — выгнаць (у 2 знач.).

2. Стан выгнанніка; ссылка. Асудзіць на выгнанне. Вярнуцца з выгнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гул, ‑у, м.

1. Стан паводле дзеясл. выгуляцца (у 2 знач.).

2. Абгароджанае месца для жывёлы або птушак на вольным паветры; загон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)