тэхно́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па тэхналогіі ў якой‑н. галіне вытворчасці. Інжынер-тэхнолаг. Тэхнолаг-хімік. Тэхнолаг-тэкстыльшчык. □ Ля станка сабраліся тэхнолагі, інжынеры, тэхнікі. Зараз пачнецца выпрабаванне. Асіпенка. Канструктары і тэхнолагі завода ўпорна працуюць над паляпшэннем эксплуатацыйных якасцей. «Беларусь». // Разм. Студэнт тэхналагічнага інстытута.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стамато́лаг

(ад гр. stoma, -atos = рот + logos = слова, вучэнне)

спецыяліст, які вывучае захворванні органаў поласці рота (зубоў, сківіц і інш.); параўн. дантыст.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

берэ́йтар

(ням. Bereiter)

1) спецыяліст, які аб’язджае коней, вучыць верхавой яздзе;

2) памочнік дрэсіроўшчыка коней у цырку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

знаўца, майстра, спецыяліст, прафесіянал, эксперт, знаток; спец (разм.); усёзнайка (разм. іран.); аўтарытэт, прафесар, свяціла (перан.) □ стары верабей, стрэляны верабей

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

вучо́ны, -ая, -ае.

1. Вывучаны, навучаны чаму-н. Не вучы вучонага (прыказка). В. мядзведзь (дрэсіраваны).

2. Высокаадукаваны, які многа ведае ў галіне якой-н. навукі. В. чалавек. В. садавод.

3. Які мае адносіны да навукі, навуковы. Вучонае званне. Вучоная ступень.

4. у знач. наз. вучо́ны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Спецыяліст у якой-н. галіне навукі. Выдатны в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

ілюміна́тар

(лац. illummator = асвятляльнік)

1) круглае акно ў борце судна, самалёта, касмічнага карабля;

2) спецыяліст па наладжванню ілюмінацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кваліфіка́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. кваліфікаваць.

2. Ступень годнасці, падрыхтаванасці да якой‑н. працы. Рабочы сярэдняй кваліфікацыі. Спецыяліст высокай кваліфікацыі. Павышаць кваліфікацыю.

3. Прафесія, спецыяльнасць. Набыць кваліфікацыю. □ Каб добра, якасна будаваць, трэба, каб у брыгадзе былі людзі некалькіх кваліфікацый: цесляры, муляры, тынкоўшчыкі. Кулакоўскі.

[Ад лац. qualis — якой якасці і facere — рабіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакіро́ўшчык, ‑а, м.

1. Спецыяліст па лакіроўцы. Брыгада лакіроўшчыкаў.

2. перан. Той, хто прыхарошвае рэчаіснасць, скрывае недахопы. [Даніла Кузьміч:] — Перадай гэтаму пісьменніку, што ён са сваім бліскучым лакам не памочнік нам у нашай вялікай справе. Не ўсё ў жыцці так гладка і хораша, як здаецца такім лакіроўшчыкам. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марфалогія назоўнік | жаночы род

  1. У назвах некаторых прыродазнаўчых навук: будова і форма.

    • М. чалавека.
    • М. жывёл.
    • М. раслін.
    • М. глебы.

  2. Раздзел граматыкі — навука аб часцінах мовы, аб іх катэгорыях і аб формах слоў.

    • Спецыяліст па марфалогіі.

  3. Сістэма часцін мовы, іх катэгорый і форм слоў.

    • Апісанне марфалогіі беларускай мовы.

|| прыметнік: марфалагічны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

экспе́рт

(фр. expert, ад лац. expertus = вопытны)

спецыяліст, якога запрашаюць для правядзення экспертызы па якім-н. спрэчным ці няясным пытанні, напр. у судовай практыцы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)