патэ́тыка, ‑і, ДМ ‑тэтыцы, ж.

Патэтычны, усхваляваны тон. Народнасць адчування жыцця — вось вызначальная стыхія стылю «Новай зямлі» [Я. Коласа], дзе пачуцці, эмоцыі падаюцца ў складанай гаме, дзе смех суседнічае са смуткам, патэтыка з афарбаванымі элегічнасцю радкамі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асвяжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прыносіць, дае асвяжэнне. Удзень.. [мянтуз], як правіла, спіць дзе-небудзь у нары пад берагам, пад карчамі і каменнямі, дзе нават у самы поўдзень стаіць паўзмрок і такі прыемны для яго асвяжальны халадок. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

там

1. нареч. там;

там и тут там і тут;

там и сям там і сям, дзе-нідзе́;

вот там вось там;

там же там жа;

2. нареч. (потом, затем) там, пасля́, по́тым;

там ви́дно бу́дет там (пасля́, по́тым) віда́ць бу́дзе;

3. част. там;

что бы там ни́ было што б там ні было́;

◊

како́е там! дзе там!;

чего́ там! чаго́ там!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Метрабу́д, ‑а, М ‑дзе, м. (з вялікай літары).

Арганізацыя, якая займаецца будаўніцтвам метрапалітэна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мукае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Жук сямейства пляскатацелых, які псуе муку, крупы, гародніну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надыхо́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Дзеянне паводле дзеясл. надыходзіць — надысці (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітры́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Злучэнне азоту з металамі і некаторымі неметаламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падабе́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Снеданне, часцей за ўсё другое, бліжэй к абеду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасячэ́нне, ‑я, н.

Месца, дзе перасякаецца, перакрыжоўваецца што‑н. Пункт перасячэння прамых ліній.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсу́рд, ‑у, М ‑дзе, м.

Недарэчнасць, бязглуздзіца, лухта. Давесці сваю думку да абсурду.

[Лац. absurdum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)