Verbum

анлайнавы слоўнік

sztylpy

sztylp|y

мн.

1. батфорты;

2. крагі;

buty ze ~ami — чаравікі з крагамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uwierać

uwiera|ć

незак. ціснуць (пра адзенне, абутак);

buty mnie ~ją — чаравікі мне ціснуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разле́зціся сов., разг.

1. разле́зться; расползти́сь;

саро́чка ~злася — руба́шка разле́злась (расползла́сь);

чараві́кі ~зліся — башмаки́ разле́злись;

2. (размякнуть от влаги) разле́зться, раски́снуть;

агуркі́ ~зліся — огурцы́ разле́злись;

глі́на ~злася — гли́на разле́злась (раски́сла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сабо́

(фр. sabot)

1) чаравікі на драўлянай падэшве або выдзеўбаныя з дрэва;

2) сучасная мадэль жаночага летняга абутку з закрытым наском, без пяткі, на тоўстай падэшве з дрэва або спецыяльнага пластыку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

зада́так, ‑тку, м.

1. Частка агульнай сумы, якая ўносіцца або бярэцца наперад як гарантыя выканання абавязацельства. Даць задатак. □ Прыносіць бабуля Івану заказ на чаравікі і задатак. Якімовіч. Саўка бярэцца за работу. Не брацца нельга: барыш выпілі, задатак узяў. Колас.

2. толькі мн. (зада́ткі, ‑аў); перан. Зародкі якіх‑н. якасцей, здольнасцей. Задаткі вучонага. Паэтычныя задаткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́штукаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

Разм. Змайстраваць што‑н., разумна камбінуючы, эканомна выкарыстоўваючы матэрыял; выгадаць, выкраіць. Выштукаваць цацку. □ Разам з тым Лапко ўмудрыўся выштукаваць тут і цэлы пакой для галоўнай свінаркі. Колас. Быў Сахрон майстра на ўсе рукі — ён мог зляпіць печ і грубку, падбіць чаравікі, пашыць боты, выштукаваць раму, пашкліць вокны. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pilśniowy

pilśniow|y

1. лямцавы;

buty ~e — лямцавыя чаравікі;

2. фетравы;

kapelusz ~y — фетравы капялюш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пры́цемкі, ‑аў і ‑мак; адз. няма.

1. Тое, што і прыцемак. За акном, у лёгкіх прыцемках, ляжала заснежаная зямля. Ракітны. Свякруха.. доўга ў прыцемках каля ложка шукае чаравікі, запальвае лямпу і, нарэшце, тупае ў сенцы. Мележ.

2. Пара сутак, калі стаіць паўзмрок, паўцемра. Злучэнне пратрымалася да прыцемак... М. Ткачоў. Яшчэ былі прыцемкі — дзень толькі-толькі пачынаўся. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчы́калатка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Сучляненне касцей галёнкі з касцямі ступні, якое выдаецца па баках нагі. Шчыкалаткі былі загорнуты анучамі, якія былі запраўлены ў салдацкія чаравікі. Новікаў. // Абл. Сучляненне касцей на пальцах рук. [Парфеніха] пастукала шчыкалаткамі пальцаў аб паліваны бок. Баранавых. Плашч настываў, карабаціўся на холадзе і рэзаў ля шчыкалатак голыя рукі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shrivel

[ˈʃrɪvəl]

v.t.

1) высу́шваць, змо́ршчваць; караба́ціць

2) рабі́ць бездапамо́жным або́ непрыда́тным

v.i.

1) ссыха́цца; мо́ршчыцца; караба́ціцца (напр. чараві́кі)

2) псава́цца, рабі́цца непрыда́тным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)