addiction

[əˈdɪkʃən]

n.

1) моцны нахі́л, звы́чка f., ця́га да не́чага

2) наркама́нія, зале́жнасьць f. (ад наркотыку, ку́рыва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

słabostka

słabostk|a

ж. слабасць; цяга;

dogadzać czyim ~om — дагаджаць чыім слабасцям

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зна́чнасць, ‑і, ж.

1. Значная велічыня, вялікі намер і пад. Значнасць адлегласці. Улічыць значнасць сіл ворага.

2. Важнае значэнне; важнасць. Вялікія поспехі беларускай прозы ў 20‑я гады тлумачацца яе глыбокай жыццёвасцю і грамадскай значнасцю. Пшыркоў. [У дэкадэнтаў] цяга да вобразаў магіл, імглы, туману была ўвогуле адмаўленнем значнасці жыцця, сімвалам яго бязмэтнай марнасці. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гетэрасексуалі́зм

(ад гетэра- + сексуалізм)

1) палавая цяга да асобы іншага полу (параўн. гомасексуалізм);

2) з’яўленне прымет, уласцівых іншаму полу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

traction

[ˈtrækʃən]

n.

1) ця́га f.

2) Phys. трэ́ньне, це́рце n.

3) цягне́ньне n.

4) Med. наця́гваньне вы́віхаў ці зло́маў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appetence

[ˈæpɪtəns]

n.

1) пра́га; сма́га f., апэты́т -у m.

2) інстынкты́ўны нахі́л, схі́льнасьць f.

3) узае́мная ця́га, прыця́гненьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

płciowy

płciow|y

палавы; сексуальны;

cechy ~e — палавыя адзнакі;

popęd ~y — палавая цяга

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

імкне́нне н. Strében n -s (да чаго-н. nach D); Bestrében n -s; Tráchten n -s (настойлівая цяга);

імкне́нне да мі́ру Strében nach Fríeden, Fríedensstreben n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бісексуалі́зм

(ад бі- + сексуалізм)

1) тое, што і гермафрадытызм;

2) палавая цяга як да асоб процілеглага полу, так і ўласнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ДЗЮПРЭ́ (Dupré) Жуль

(5.4.1811, г. Нант, Францыя — 6.10.1889),

французскі жывапісец, адзін з вядучых пейзажыстаў барбізонскай школы. Працаваў у Парыжы і Л’Іль-Адане. Для яго творчасці характэрны эмацыянальная, рамант. трактоўка драм. з’яў прыроды, цяга да гучнасці і насычанасці колеравага тону, кантрастаў святла і ценю («Вялікі дуб», 1844—45, «Дубы ля дарогі», 1850-я г., «Марскі адліў у Нармандыі», каля 1870), уключэнне ў пейзаж жанравых матываў («Пейзаж з каровамі», 1850-я г.).

т. 6, с. 131

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)