хрыбці́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і хрыбет. То тая, то другая карова жалобна мычала, трасучыся лахматаю хрыбцінаю ад с[цю]жы над аржаною саломаю. Гарэцкі. Далёка ўнізе шырока раскінулася даліна, за ёй у бледна-сіняватай смузе млелі хрыбціны суседніх гор. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БАКАЛЫКТА́Г, Марка Пола хрыбет,

горны хрыбет на У Куньлуня, у Кітаі. Даўж. каля 350 км. Выш. да 6300 м. Слаба расчлянёны, схілы ўкрыты абломкавым матэрыялам. Складзены пераважна з гранітаў і метамарфічных парод. У высакагор’ях — халодныя пустыні і ледавікі.

т. 2, с. 228

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

КУНГЕ́Й-АЛАТА́У,

хрыбет на Пн Цянь-Шаня, гл. Кюнгёй-Ала-Тоо.

т. 9, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хрыбе́ціна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і хрыбет. На шчасце ў свірне стаяла дзябёлая дубовая кадушка. Зыгмусь павярнуў яе дном угору, узлез, зрабіў спробу: угнуў галаву, а хрыбецінай і плечуком налёг на дошку. Колас. На бугрыстай.. хрыбеціне [пагорка] санкі з’ехалі ўбок: адразу пачынаўся спуск. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ridge

[rɪdʒ]

1.

n.

1) хрыбе́та́ m.

the ridge of the roof — ві́льчык, хрыбе́т страхі́

ridge (of mountains) — го́рны ланцу́г

2) рубе́ц на ткані́не

3) грэ́бень (баразны́)

2.

v.

караба́ціцца, утвара́ць скла́дкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ДЖАГДЫ́,

хрыбет ва ўсх. ч. горнага ланцуга Тукурынгра-Джагды. Выш. да 1593 м. Гл. Тукурынгра.

т. 6, с. 84

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кардылье́ра

(ісп. cordillera = хрыбет, горны ланцуг)

выцягнутая ў адным напрамку горная краіна, якая складаецца з хрыбтоў, размешчаных адзін за другім або кулісападобна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ДАКЭ́Н-ДАБА́Н, Рытэра хрыбет,

горны хрыбет у зах. ч. Наньшаня, у Кітаі. Даўж. каля 200 км. Выш. да 5926 м. Складзены з крышт. сланцаў, пясчанікаў, філітаў. Слаба расчлянёны. Стромкія кароткія схілы пераходзяць каля падножжа ў галечна-друзаватыя нахільныя раўніны. У цэнтр. частцы — ледавікі. Горныя пустыні, стэп. Даследаваны і названы М.М.Пржавальскім у гонар ням. географа К.Рытэра.

т. 6, с. 15

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спінны́ Rücken-;

анат. спінны́ хрыбе́т Rückgrat n -(e)s, -e, Wrbelsäule f -, -en f -, -n;

спінны́ мозг Rückenmark n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рахі́т

(н.-лац. rachitis, ад гр. rhachis = хрыбет, пазваночнік)

дзіцячая хвароба, якая характарызуецца парушэннямі ў развіцці касцей з-за недахопу ў арганізме вітаміну D.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)