tear-jerker [ˈtɪəˌdʒɜ:kə] n. infml слязлі́вы фільм, слязлі́вая п’е́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unputdownable [ˌʌnpʊtˈdaʊnəbl] adj. infml захапля́льны, захапля́ючы (пра кнігу, фільм)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

палітзаня́ткі, ‑каў; адз. няма.

Заняткі на грамадска-палітычную тэму. Ідуць заняткі ў школе, у кінатэатры дэманструецца новы фільм, у чырвоных кутках інтэрнатаў праводзяцца палітзаняткі. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smash hit

папуля́рны твор (п’е́са, фільм, кружэ́лка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

educational

[,edʒəˈkeɪʃənəl]

adj.

навуча́льны (фільм, дапамо́жнік); адукацы́йны (узро́вень)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Film

m -(e)s, -e

1) фільм

2) плёнка, сту́жка

éinen ~ dréhen — здыма́ць фільм

éinen ~ áufführen — дэманстрава́ць фільм

héute läuft ein néuer ~ — сёння ідзе́ [дэманстру́ецца] но́вы фільм

den ~ entwíckeln — праяўля́ць (фота)плёнку [сту́жку]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вузкаплёначны:

вузкаплёначны фільм Schmálfilm m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радыёфі́льм

(ад радыё- + фільм)

дакументальна-публіцыстычны жанр радыёвяшчання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Рабіць мантаж, зборку чаго‑н. Манціраваць кран. Манціраваць вежу. Манціраваць фільм. □ Група рабочых манціравала абсталяванне, аб нечым узрушана размаўляючы. Гамолка.

[Ням. montieren, фр. monter — збіраць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тры́лер ‘фільм жахаў’ (БПС, Улас., Баршч.). У беларускім друку ў канцы 1980‑х гадоў (Уласевіч, Беларусіка, 36, 107). Праз рус. три́ллер ‘тс’ або польск. thriller ‘тс’ ці непасрэдна запазычана ў 1990‑х гадах з англ. thriller ‘тс’ (Арол, 4, 103). Параўн. аказіянальныя сінонімы жуда́сцік (ад жуда 1, гл.), жахлі́вік, жахаві́к (ад жах, гл.) і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)