Мкаць ’кранацца, скакаць з месца’, ’імчаць’, ’кінуцца, схапіць разам’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб.), мкну́цца ’праціскацца’, ’імчацца з месца’, ’ударыцца’, ’лезці, чапляцца’, ’сунуцца, плюхнуцца наперад’ (Нас., Гарэц.), ’рухацца’ (Яруш.), мкнуць ’пацягнуць, ударыць дубцом’, ’кінуцца бегчы’ (Нас.). Укр. за‑мкну́ти, рус. ‑мкнуть, ‑мыка́ть, мчать, ст.-рус. промъкнути ся, польск. mknąć, чэш. mknouti, славац. mknúť, славен. mekníti, серб.-харв. ма̀кнути, балг. мъ́кна, ст.-слав. мъкнѫти сѧ, мъчати, промъкнѫти сѧ. Прасл. mъk‑/myk‑, роднаснымі да якіх з’яўляюцца літ. mùkti, лат. mukt ’вызваляцца, уцякаць, адлучыцца’, літ. maũkti ’цягнуць’, ’спускаць петлі’, ст.-інд. muñc̣áti, mucáti ’вызваляе’, múktiṣ ’вызваленне’, авест. framuxti‑ ’развязванне, збаўленне’, — і.-е. *meik‑/*meig‑ (гл. міг) (Фасмер, 2, 631; Бязлай, 2, 176; Брукнер, 339); у Махэка₂ (384–385) падаецца і.-е. форма, як *(s)muk — (рухапераймальнае).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

empty

[ˈempti]

1.

adj.

1) паро́жны, паро́жні, пусты́ (ку́бак)

2) паро́жны, во́льны, незаня́ты (дом, пако́й)

3) вы́гружаны, паро́жны (карабе́ль)

2.

v.t.

апаражня́ць, спаражня́ць; выліва́ць, высыпа́ць

3.

v.i.

1) апаражня́цца, пусьце́ць (пра за́лю)

2) упада́ць, уліва́цца, уцяка́ць (пра раку́)

•

- an empty promise

- empty of dreams

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

retreat

[rɪˈtri:t]

1.

v.i.

адступа́ць

2.

n.

1) адступле́ньне n.

to beat a retreat — уцяка́ць, адступа́ць

2) сыгна́л да адступле́ньня

3) адбо́й (сыгна́л заканчэ́ньня дня ў во́йску)

4) прыту́лак, прыста́нак -ку m., прыста́нішча n. (дзе затрыма́цца або́ адпачы́ць)

5) вар’я́цкі дом або́ дом для алькаго́лікаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ума́тываться

1. (обматываться) разг. абкру́чвацца, абмо́твацца, укру́чвацца, умо́твацца;

2. (наматываясь, умещаться) умо́твацца;

3. (сильно утомляться) прост. вымо́твацца; (изнуряться — ещё) мардава́цца; (утомляться) змо́рвацца, стамля́цца; (лишаться сил — ещё) знясі́львацца;

4. (убегать) прост. уцяка́ць, змо́твацца;

5. страд. абкру́чвацца, абмо́твацца, укру́чвацца, умо́твацца; см. ума́тывать​ 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уска́льзывать и ускольза́ть несов.

1. (скользя, вырываться) выслі́згваць, выслі́згвацца;

2. разг. (внезапно уходить откуда-л.) вышмы́гваць; (куда-л.) шмы́гаць; (скрываться) уцяка́ць; (исчезать) зніка́ць;

3. разг. (уклоняться) ухіля́цца; (увиливать) уві́льваць;

4. (оставаться незамеченным) разг. выпада́ць з-пад ува́гі, прахо́дзіць па-за ўва́гай; см. ускользну́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slip​2 [slɪp] v.

1. слі́згаць; слі́згацца; паслізну́цца

2. вышмы́гваць; уцяка́ць

slip away [ˌslɪpəˈweɪ] phr. v. вы́шмыгнуць; сысці́ не развіта́ўшыся

slip by [ˌslɪpˈbaɪ] phr. v. праляце́ць (пра час), пране́сціся

slip in [ˌslɪpˈɪn] phr. v. укра́сціся (пра памылку); незаўва́жна ўвайсці́

slip off [ˌslɪpˈɒf] phr. v. скіда́ць ( адзенне, абутак)

slip on [ˌslɪpˈɒn] phr. v. накі́нуць (адзежу), наспе́х апрана́ць

slip out [ˌslɪpˈaʊt] phr. v. вы́шмыгнуць; вы́рвацца;

He let the name slip out. Імя сарвалася з языка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Pest

f -

1) чума́

2) зара́за

j-n wie die ~ méiden* — уцяка́ць ад каго́-н. як ад чумы́ [ад зара́зы, хале́ры]; по́шасць

dass dich die ~ hóle! — разм. каб цябе́ хале́ра (узяла́)!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entspríngen

* vi (s) (D)

1) уцяка́ць (ад каго-н., адкуль-н.)

aus dem Gefängnis ~ — уцячы́ з турмы́

2) выцяка́ць, цячы́ (з чаго-н.; аб рацэ)

3) узніка́ць, пахо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tree

[tri:]

1.

n.

1) дрэ́ва -а n.

2) радаво́днае дрэ́ва

2.

v.t. treed, treeing

1) расьця́гваць (чараві́к) на кало́дцы

2) заганя́ць на дрэ́ва

The cat was treed by a dog — Саба́ка загна́ў ката́ на дрэ́ва

3.

v.i.

хава́цца на дрэ́ве, уцяка́ць на дрэ́ва

•

- up a tree

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

uchodzić

I uchodzi|ć

незак.

1. выходзіць (пра газ, вадкасць);

2. уцякаць, улівацца, упадаць (пра раку);

3. кніжн. komu/czemu унікаць каго/чаго, уцякаць ад каго/чаго;

~ć pogoni — уцякаць ад пагоні;

~ć czyjej uwadze — заставацца па-за чыёй увагай;

4. кніжн. пазбягаць;

~ć śmierci — пазбягаць смерці;

5. сыходзіць з рук; co komu

uchodzić bezkarnie — што сыходзіць каму беспакарана;

6. нязручна, няёмка;

nie uchodzić — не пасуе, не да месца

II незак. za kogo/co

лічыцца кім/чым; разглядацца як хто/што;

~ć za brata — лічыцца братам (за брата)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)