тэхнатро́ніка

(англ. technotronic)

тэхніка з выкарыстаннем электронікі, якая ўплывае на развіццё грамадства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

каларату́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да каларатуры (у 1 знач.). Каларатурная тэхніка. Каларатурны голас. // З каларатурай. Каларатурная арыя.

2. Які лёгка выконвае каларатуру. Каларатурнае сапрана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

technology

[tekˈnɑ:lədʒI]

n.

1) тэхналёгія, тэ́хніка f.; тэхні́чныя і ужытко́выя наву́кі

2) тэхні́чная намэнкляту́ра або́ тэрміналёгія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

warlike [ˈwɔ:laɪk] adj. fml

1. ваяўні́чы; агрэсі́ўны;

a warlike tribe ваяўні́чае пле́мя

2. вае́нны;

warlike preparations падрыхто́ўка да вайны́;

warlike equipment баява́я тэ́хніка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тка́цтва, ‑а, н.

Выраб тканіны з пражы; галіна тэкстыльнай прамысловасць звязаная з вырабам тканін. // Майстэрства, тэхніка вырабу тканін. Ганне Красных ва ўмовах новага прадпрыемства давялося .. вучыць майстэрству ткацтва іншых. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЛЬФРЭ́СКА,

а фрэска (італьян. al fresco па свежым, па сырым), тэхніка насценнага жывапісу, гл. ў арт. Фрэска.

т. 1, с. 288

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

раке́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ракеты. Ракетная ўстаноўка. Ракетны пісталет. Ракетны сігнал. Ракетны рухавік. Ракетныя войскі.

2. Які дзейнічае па прынцыпу ракеты (у 2 знач.). Ракетная тэхніка. Ракетныя снарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

живопи́сный

1. (красивый) маляўні́чы;

живопи́сная ме́стность маляўні́чая мясцо́васць;

2. (относящийся к живописи) жывапі́сны;

живопи́сная те́хника жывапі́сная тэ́хніка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

совреме́нный

1. суча́сны;

совреме́нная те́хника суча́сная тэ́хніка;

2. (относящийся к одному времени с кем-, чем-л.) тагача́сны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кінатэ́хніка

(ад кіна- + тэхніка)

галіна тэхнікі, звязаная з вытворчасцю і дэманстрацыяй кінафільмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)