карагёз

(тур. karagöz = чарнавокі)

персанаж турэцкага народнага тэатра лялек, а таксама назва лялечнага тэатра ў Турцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кута́с

(тур. kutas)

пучок нітак, звязаных на адным канцы разам, для ўпрыгожання (напр. пояс з кутасамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

сі́лега Зараснік кошыкавай лазы Salix viminalis L. (Жытк., Стол., Тур.). Тое ж шы́лега (Стол.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Лімбры́чак ’чайнік’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Запазычана з гтольск. imbryczek < imbryk ’тс’, якое з тур. i̯mbrik ’збан для ’вады, джазва’. Пачатковае л‑ на месца j .

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трасцё ‘трыснёг, чарот’ (Тур., Сл. ПЗБ), ‘тонкія пласцінкі ў бёрдзе’ (Бяльк., Мат. Гом., Сл. ПЗБ), трасце́ ‘тс’ (Скарбы, Мат. Гом., Сл. ПЗБ). Гл. трысцё.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саза́н ’рачная прамысловая рыба сямейства карпавых’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Жук., Інстр. 2). Рус., укр. саза́н. З тур., казах. sazan ’тс’ (Міклашыч, 289; Фасмер, 3, 545).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бей

(тур. bey = князь)

тытул феадальнай знаці або службовых асоб у некаторых краінах Блізкага і Сярэд. Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дзі́да

(польск. dzida, ад тур. dzida)

старажытная зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам; піка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дуду́к

(тур. düdük)

духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе трубкі з 9 адтулінамі, пашыраны ў народаў Каўказа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэй

(тур. dayi)

1) ганаровае званне ў янычарскіх войсках;

2) тытул правіцеля Алжыра ў 1671—1830 гг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)