цэнтумві́ры

(лац. centumviri, ад centum = сто + vir = муж, мужчына)

калегія суддзяў у Стараж. Рыме, якая кіравала грамадзянскімі справамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зало́г, -гу м.

1. в разн. знач. зало́г; (ценная вещь — ещё) закла́д;

вы́купіць з. — вы́купить зало́г (закла́д);

даць у з. сто ты́сяч рублёў — дать в зало́г сто ты́сяч рубле́й;

2. перен. зало́г;

з. дру́жбы — зало́г дру́жбы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przemaszerować

зак. прамаршыраваць; прайсці;

przemaszerować sto kilometrów — прамаршыраваць сто кіламетраў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przeszło

звыш; больш;

przeszło sto osób — больш за сто чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сентэ́сіма

(ісп. centésimo, ад лац. centum = сто)

разменная манета Панамы, Уругвая, Чылі, роўная 1/100 іх нацыянальных грашовых адзінак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

павар’яце́ць, ‑еем, ‑ееце, ‑еюць; зак.

Звар’яцець — пра ўсіх, многіх. Песня была не вельмі ўжо і хвацкая, але ў гэтыя дні ўсе нібы павар’яцелі з ёю, круцілі можа сто разоў. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ава́нсам, прысл.

Наперад, загадзя, у лік будучага. Атрымаць авансам сто рублёў. □ Можна авансам Прапець славу Новаму году. Танк. Да якасці здымкаў ніхто з іх не прыдзіраўся, нават дзякавалі авансам. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cent

[sent]

n.

1) цэнт -а m.

2) сто; со́тня f.

per cent — працэ́нт -а m.

ten per cent — дзе́сяць працэ́нтаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

century

[ˈsentʃəri]

n., pl. -ries

1) стаго́дзьдзе n., век -у m.

of many centuries — шматвяко́вы

2) сто гадо́ў

3) со́тня f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цэнту́рыя, ‑і, ж.

Гіст.

1. Частка легіёна, ваеннае падраздзяленне ў старажытным Рыме, першапачаткова колькасцю ў сто чалавек.

2. Група грамадзян у старажытныя Рыме, якая ўтваралася пры падзеле насельніцтва па маёмаснаму цэнзу.

[Лац. centuria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)