сла́ба,

1. Прысл. да слабы.

2. у знач. вык. Пра дрэнны стан, недахоп чаго‑н. Вясна яшчэ калі будзе, а з кормам ужо зусім слаба. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчу́плы, ‑ая, ‑ае.

Мізэрны, слабы, худы, нягеглы. Шыракаплечы, .. [хлопец] адчуваў сябе нязграбна ў пінжачку, відаць, пашытым на больш шчуплага чалавека. Паслядовіч. Худое, шчуплае цельца было нерухомым. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ахі́лак ’кволае дзіця’ (полац., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), охілок ’слабы чалавек’ (петрык., Цыхун, вусн. паведамл.). Ад хілы ’слабы, пахілы’, відаць, пад уплывам асілак волат, магутны чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bezradny

бездапаможны; слабы;

bezradny uśmiech — бездапаможная ўсмешка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bluszczowy

1. плюшчавы;

2. перан. слабы; несамастойны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chuchrak

м. разм. слабы (кволы) чалавек; слабак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беспара́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае патрэбу ў падтрымцы, дапамозе; слабы, бездапаможны. Ці мае права .. [Сымон] дапамагчы.. [бацькам] цяпер, калі яны, фактычна, дзякуючы яму апынуліся ў такім беспарадным стане. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slow-witted

[,sloʊˈwɪtɪd]

adj.

слабы́ на ро́зум, тупагало́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pregnable

[ˈpregnəbəl]

adj.

прысту́пны, адкры́ты для напа́даў, слабы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

assailable

[əˈseɪləbəl]

adj.

адкры́ты для напа́даў, слабы́, прысту́пны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)