ігу́менскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ігумена. Ігуменскі сан. Ігуменская келля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасвяці́ць³, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -вячо́ны; зак., каго (што) у што.

Надаць які-н. сан, званне з дапамогай пэўных абрадаў.

П. у епіскапы.

|| незак. пасвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пасвячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

benefice [ˈbenɪfɪs] n. дахо́д святара́, які́ мае сан і прыхо́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Асамі́сты ’паважны’ (Яруш., Нас.). З асаністы ў выніку народнай этымалогіі пад уплывам слова сам: параўн. сінанімічнае самавіты. Рус. осанистый ад осаниться прыняць паважны, мажны выгляд’ ад значэння ’атрымаць сан’ (гл. сан). Параўн. осамицьца (Нас.) ад осаниться.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

епі́скапства, ‑а, н.

1. Сан, званне епіскапа. Атрымаць епіскапства.

2. Тое, што і епархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукополага́ть несов., церк. пасвяча́ць (у духо́ўны сан);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рукоположи́ть сов., церк. пасвяці́ць (у духо́ўны сан).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кардына́л, ‑а, м.

1. Вышэйшы пасля папы рымскага духоўны сан у каталіцкай царкве, адзнакамі якога з’яўляюцца чырвоны капялюш і мантыя. // Асоба, якая мае гэты сан.

2. Пеўчая птушка з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў Амерыцы.

[Ад лац. cardinalis — галоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да свяшчэнніка, уласцівы, належыць яму. Свяшчэнніцкі сан. Свяшчэнніцкая раса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фельдма́ршальскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фельдмаршала. Фельдмаршальскі сан. // Які належыць фельдмаршалу. Фельдмаршальскае жазло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)