San Diego

[,sændiˈeɪgoʊ]

г. Сан-Дые́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

San Francisco

[,sænfrənˈsɪskoʊ]

г. Сан-Францы́ска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

San Jose

[,sænhəˈzeɪ]

г. Сан-Хасэ́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

San Juan

[sænˈwɑ:n]

г. Сан-Хуа́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

San Salvador

[sænˈsælvədɔ:r]

г. Сан-Сальвадо́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

São Tomé

[,saʊntəˈmeɪ]

г. Сан-Тамэ́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

São Paulo

[,saʊmˈpaʊloʊ]

г. Сан-Па́ўлу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бая́рын, ‑а; мн. баяры, ‑яраў; м.

1. Гіст. У дапятроўскай Расіі — вышэйшы дараваны сан, а таксама асоба, якой надаваўся гэты сан. Ён, Валуеў, паходзіў ад беларускага баярына Вала, што перабег на службу да маскоўскіх князёў яшчэ перад Кулікоўскай бітвай. Караткевіч.

2. Гіст. Радавіты дваранін, буйны памешчык.

3. Уст. Шафёр, распарадчык на вяселлі ў жаніха, дружна маладога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпера́тарства, ‑а, н.

1. Сан, тытул імператара, імператрыцы. Адмовіцца ад імператарства.

2. Знаходжанне на троне ў сане імператара, імператрыцы.

3. Праўленне імператара, імператрыцы; манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свяшчэ́нства, ‑а, н.

1. Сан, званне свяшчэнніка. Тры ступені свяшчэнства — дыякан, свяшчэннік, епіскап. // Служба, занятак свяшчэнніка. Пакінуць свяшчэнства.

2. зб. Свяшчэннікі; свяшчэннаслужыцелі. Прыезд свяшчэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)