кек
(англ. cake = зацвердзяваць)
слой цвёрдых часцінак, які застаецца пасля фільтрацыі суспензій, або нерастваральныя рэшткі пасля вышчалачвання вышчалочвання каштоўных кампанентаў з руды.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
паўкажу́шак, ‑шка, м.
Кароткі, да каленяў, кажушок. На ім быў такі ж, як і шапка, руды паўкажушак, натапыраны на спіне; на нагах — валёнкі, падшытыя гумай з аўтакамеры. Хадкевіч. [Наташа] была ў простым, акуратна пашытым паўкажушку, у валёнках, у цёплай белай хустцы. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́ўка ж тэх Wäsche f -; Wáschen n -s, Spülen n -s, Dúrchspülung f -, Spülung f;
прамы́ўка руды́ Érzwäsche f;
прамы́ўка зо́лата Góldwäsche f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
радо́вішча ж геал Láger n -s, Vórkommen n -s, -, Lágerstätte f -, -n;
радо́вішча жале́знай руды́ Éisenerzvorkommen n;
прамысло́вае радо́вішча ábbauwürdige Lágerstätte, ábbauwürdiges Vórkommen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
mining
[ˈmaɪnɪŋ]
1.
n.
1) здабы́ча руды́, ву́галю; го́рная прамысло́васьць
2) ста́ўленьне, падклада́ньне мі́наў
2.
adj.
го́рны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пла́вень, плаўня, м.
1. Спец. Рэчыва, якое дадаецца да руды для паскарэння плаўкі прымесей і ўтварэння шлаку.
2. Тое, што і плаўнік. Шмат вандравала па свеце яна [хмара]. Недзе на моры бялела ільдзінай, Стыла на вострым лязе гарпуна, Ззяла на плаўнях шырокіх дэльфіна. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экскава́тарны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да экскаватара. Экскаватарны коўш. □ [Вася:] — З нашага сяла адзін я на параходзе служу, а то ўсё больш хлопцы ў калгасе або на экскаватарнай станцыі працуюць. Краўчанка. // Які здабываецца пры дапамозе экскаватара. Экскаватарная распрацоўка. Экскаватарны спосаб здабывання руды.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Плату́шнік ’лодка, выдзеўбаная з дрэва’ (Жд. 3) — у слоўніку, відаць, памылкова пату́шнік. Да платаць?. параўн. польск. płatać ’рабіць жолаб, выдзёўбваць’ (Банькоўскі, 2, 620), з якога і plahva > плотва (гл.). Для таго, каб зрабіць выдзеўбаную частку лодкі разложыстай, руды лілі гарачую ваду і ставілі распоркі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
amber
[ˈæmbər]
1.
n.
1) буршты́н -у m.
2) буршты́навы, жо́ўты ко́лер
2.
adj.
буршты́навы, жо́ўты, жо́ўта-руды́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ве́рыцца, ‑рыцца; безас. незак., каму-чаму (звычайна з адмоўем).
Мець пачуццё ўпэўненасці ў верагоднасць чаго‑н. [Адзін з чырвонаармейцаў:] — Зусім не верыцца.., што ёсць яшчэ дзесь на свеце паны і здзек чалавека над чалавекам. Чорны. Руды наш стаў дабёр і гладак, Не верыцца, што ёсць і косці. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)