Разбітны́ ’лоўкі’ (астрав., Сл. ПЗБ), ’развіты’ (Касп.), розбітны́ ’кемлівы, бойкі’ (ТС), рус. разбитно́й ’прабіўны, зарадны; прайдошлівы’. Прыставачны аддзеяслоўны прыметнік ад разбіць (гл.), параўн. прасл. *bitьnъ(jь) ’баявы, доблесны, бравы’ (ЭССЯ, 2, 102–103), а таксама біту́н ’задзірысты чалавек’ (КЭС). Да семантыкі параўн. разбі́цца ў ляпёшку ’дасягнуць мэты насуперак усяму’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
развороши́ть сов., разг. разварушы́ць, разваро́чаць, мног. паразваро́чваць; растрэ́сці, мног. парастраса́ць, парастрэ́сваць; раскіда́ць, мног. параскіда́ць; (о сене в прокосах) разбі́ць, мног. паразбіва́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
патру́шчыць, ‑трушчу, ‑трушчыш, ‑трушчыць; зак., што.
Разм. Падушыць, паламаць, раздушыць, разбіць усё, многае. На дарозе стаялі мужчыны; вада замерзла, але колы машын і фурманак, ногі людзей патрушчылі слабы лядок. Шамякін. Магчыма, думала Каця, крушэння і не будзе, бо каменьчыкі невялікія. Патрушчыць іх поезд, і ўсё тут. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассадзі́ць, -саджу́, -са́дзіш, -са́дзіць; -са́джаны; зак.
1. каго (што). Усадзіць (многіх) на месца.
Р. гасцей.
2. каго (што). Пасадзіць паасобку адзін ад аднаго.
Р. непаслухмяных вучняў.
3. што. Перасадзіць расліны радзей, у іншае месца.
Р. агуркі.
Р. агрэст.
4. што. Моцным ударам разбіць, параніць, разламаць (разм.).
Р. галаву.
Р. акно.
|| незак. расса́джваць, -аю, -аеш, -ае (да 1—3 знач.).
|| наз. расса́дка, -і, ДМ -дцы, ж. і расса́джванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
щепа́
1. см. ще́пка 1;
2. см. ще́пка 2;
3. собир. (щепяные изделия) дра́нка, -кі ж.;
◊
разби́ть в ще́пы разбі́ць на дру́зачкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
zerstückeln
vt
1) разбі́ць; (раз)дзялі́ць [разрэ́заць, разарва́ць] на кава́лкі; пакрамса́ць
2) перан. дзялі́ць на ча́сткі; драбі́ць, расчляня́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пабі́цца
1. (разбіць) zerschlágen* vi (s);
2. (пабіць адзін аднаго) sich prügeln, sich schlágen*; einánder (sich D) in die Háare geráten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
разнести́ сов., в разн. знач. разне́сці, мног. паразно́сіць; (тучи, облака — ещё) разагна́ць, разве́яць; (разбить — ещё) разбі́ць; (раздуть, сделать пухлым — ещё) безл., разг. распе́рці;
разнести́ пи́сьма разне́сці (паразно́сіць) лісты́;
разнести́ счета́ по кни́гам разне́сці раху́нкі па кні́гах;
разнести́ слу́хи разне́сці чу́ткі;
ве́тер разнёс ту́чи ве́цер разнёс (разагна́ў, разве́яў) хма́ры;
щёку разнесло́ безл. шчаку́ разне́сла;
разнести́ зара́зу разне́сці зара́зу;
разнести́ снаря́дом разне́сці (разбі́ць) снара́дам;
как его́ разнесло́! як яго́ распе́рла!;
◊
разнести́ в пух и прах разбі́ць ушчэ́нт;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
rozklekotać
зак.
1. расхістаць, разбіць;
2. разладзіць; расстроіць;
rozklekotać fortepian разм. разладзіць раяль
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zdruzgotać
зак. разбіць ушчэнт; раструшчыць; размажджэрыць; зруйнаваць; разбурыць;
zdruzgotać sobie kolano — расквасіць калена
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)