bezpośredni
1. непасрэдны,
2. непасрэдны, нязмушаны; натуральны; шчыры
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
bezpośredni
1. непасрэдны,
2. непасрэдны, нязмушаны; натуральны; шчыры
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вы́прастаць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Праве́ц, праўцак у выразах: стаяць праўцом ’стаяць прама’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
шрифт шрыфт,
жи́рный шрифт то́ўсты шрыфт;
курси́вный шрифт курсі́ўны шрыфт;
ме́лкий шрифт дро́бны шрыфт;
кру́пный шрифт буйны́ (вялі́кі) шрыфт;
готи́ческий шрифт гаты́чны шрыфт;
прямо́й шрифт
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
тара́н², -а́,
1. Старажытная прылада ў выглядзе бервяна з металічным наканечнікам, прымацаваным ланцугамі да перасовачнай вежы, якой разбівалі крапасныя сцены.
2. Выступ у насавой падводнай частцы баявога судна для нанясення ўдару па корпусе варожага судна (
3.
4. Нанясенне ўдару носам карабля, вінтом самалёта, пярэдняй часткай танка па варожай машыне ў час бою.
5. Прарыў фронту і глыбокае ўкліньванне ў размяшчэнне войск праціўніка, а таксама ўдарная група, якая выконвае гэты прарыў.
Гідраўлічны таран — тэхнічнае збудаванне для пад’ёму вады.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
артыко́н
(ад
тэлевізійная электронна-прамянёвая трубка для пераўтварэння светлавога адлюстравання ў электрычныя імпульсы; больш адчувальная, чым іканаскоп, выкарыстоўваецца пры перадачы адлюстравання тэлебачаннем пры слабой асветленасці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Падга́лы ’тонкі, з падцягнутым жыватом (пра жывёлу)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прост 1 ’рад роўна пакладзенага на іржышчы зжатага, не звязанага ў снапы збожжа’, ’поле з такім разасланым збожжам’ (
Прост 2, про́стік, про́шчыня ’тэхніка ткання, калі кожная нітка ўтка пераплятаецца з кожнай ніткай асновы пад прамым вуглом’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
непасрэ́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае прамежкавых звенняў;
2. Які робіць усё без сумнення, кіруючыся толькі ўнутранымі схільнасцямі; просты, шчыры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
import, ~u
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)