volley​1 [ˈvɒli] n.

1. sport уда́р па мячы́ на ляту́

2. залп;

fire a volley даць залп

3. пато́к, град (папрокаў, пытанняў і да т.п.);

volleys of laughter вы́бухі сме́ху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няспы́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што адбываецца бесперастанку, без перарыву; які не спыняецца. Няспынныя грымоты разлягаліся над горадам... Якімовіч. Люблю раку за рух няспынны, А зоры — за іх вечны бляск. Прануза.

2. Які рухаецца суцэльнай паласой. Няспыннаю ракою цёк па-святочнаму ўбраны натоўп. Паслядовіч. Калона ўсё лілася, Няспынны быў паток. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бруй Хуткі паток вады сярод ракі (Слаўг.). Тое ж бруёвая вада́ (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

феерве́рк

(ням. Feuerwerk)

1) каляровыя агні, рознакаляровыя асвятляльныя ракеты, якія запускаюць у час свят, урачыстасцей;

2) перан. імклівы паток чаго-н. (напр. ф. слоў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tide

[taɪd]

n.

1) прылі́ў і адлі́ў акія́ну

2) плынь f.; пато́к -у m.

3) пара́ f., час -у m.

Eastertide — веліко́дная пара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

персеі́ды

(ад гр. Perseus = імя старажытнагрэчаскага міфалагічнага героя, сына Зеўса і Данаі)

вялікі паток метэораў, якія ляцяць штогод каля 12 жніўня з боку сузор’я Персея.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цёк Цячэнне, паток, струмень (БРС). Тое ж цечаві́на, пацёквіна, пацёква, цурок, цурчок (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Flut

f -, -en

1) прылі́ў

die ~ steigt [fällt] — вада́ прыбыва́е [спада́е]

2) паво́дка, пато́п; pl хва́лі

4) пато́к (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nawał, ~u

м. процьма; безліч; мноства; навал;

nawał myśli — паток думак;

nawał pracy — навал (гара, куча) працы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вірлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які віруе, бурліць. Вірлівы паток. □ След вірлівы вясла за кармою бяжыць. Зарыцкі. // Вірысты. Дняпро шырокі, вірлівы, увесь у поймах. Лупсякоў.

2. перан. Бурлівы; кіпучы. З вагона, калі пачалася сумятня пасажыраў, я выйшаў.. і апынуўся ў вірлівай людской гушчыні. Сабаленка. Вірлівая маладосць і чыстае сумленне не давалі.. [Ліпанавай] заседжвацца на адным месцы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)