Verbum

свісця́чы, -ая, -ае (спец.).

Які ўтвараецца пры праходжанні струменя паветра праз вузкую шчыліну ў месцы збліжэння пярэдняй часткі языка з верхнімі пярэднімі зубамі.

С. зычны гук.

Мяккі с. (наз.).

здзьму́ць, -му, -меш, -ме; -мём, -мяце́, -муць; -мі; -му́ты; зак., што.

Ачысціць ад чаго-н. або знесці што-н. струменем паветра, ветру.

Вецер здзьмуў паперу.

|| незак. здзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

ох, выкл.

1. Выражае пачуццё болю, аблягчэння, здзіўлення.

Ох, якое свежае паветра!

2. Узмацняе слова, да якога прымыкае адно або разам са словамі «як», «які».

Жывецца яму ох як нясоладка.

агаласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ло́сіцца; зак.

Напоўніцца якімі-н. моцнымі гукамі (пра паветра, прастору).

Лес агаласіўся спевам птушак.

Вуліца агаласілася плачам.

|| незак. агало́швацца, -аецца і агалаша́цца, -а́ецца.

прыпа́р, -у, м.

1. Гарачыня ад нагрэтага сонцам паветра.

Паўдзённы п.

2. Напружаная летняя праца ў час касьбы, жніва.

Жніўны п.

Экзаменацыйны п. (перан.).

|| прым. прыпа́рны, -ая, -ае.

Прыпарная пара.