Разм.Несці што‑н. з вялікім высілкам. Едзе Вася з перамогай На сярэбраным зубры Цераз цёмныя бары, Цераз поле, луг і гай, А за ім — вясёлы Зай, Пад губой стаіўшы смех, Ледзьве плішчыць поўны мех.Вітка.[Барыс] сам знайшоў нейкую дошку і, абхапіўшы рукамі, нібы мурашка, плішчыў яе на двор.Нядзведскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тхнуць, ‑не; безас.незак., чым.
Несці, патыхаць, перадавацца па паветры (пра пахі). З возера тхнула ілам, прэллю водарас[цей], тхнула рыбаю, якой шмат-такі загінула.Броўка.Мы адчынілі пуньку. Тхнула трухой леташняга сена.«Маладосць».З далечыні тхнула асмалкамі.Чорны./уперан.ужыв.Зноў, як і колісь, ад слоў [мужа] тхнула такой пагардай, што захацелася закрычаць.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pełnić
незак.
1. выконваць;
pełnić służbę — несці службу; служыць;
pełnić wartę — стаяць на варце;
2.уст. здзяйсняць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
mantle[ˈmæntl]n.
1.lit. по́крыва;
under a mantle of snow/darkness пад по́крывам сне́гу/це́мры
2. ма́нтыя, манты́лья
♦
take on/wear the mantle of браць на сябе́ адка́знасць і абавя́зкі, не́сці адка́знасць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вы́лівак ’яйка з вельмі слабай шкарлупінай’ (БРС, Нас., Бяльк., Янк. I, Сцяшк., Інстр. I, Жд., 2, Вешт. дыс., З нар. сл.), ву́лівак ’тс’ (З нар. сл.). Рус.вы́ливок, укр.ви́ливок. Ад выліваць (гл. ліць) ’несці яйкі з мяккай шкарлупінай’ і суф. ‑ак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тара́нчыць ’траціць’ (Ян.), ’балбатаць’ (мсцісл., Нар. ск.), тарэ́нчыць ’несці што-небудзь аб’ёмнае і цяжкае перад сабой’ (лаг., Гіл.). Да тара́чыць (гл.) з экстэнсіўнай назалізацыяй; значэнне ’балбатаць’ ад тарачы́ць (гл.), магчыма, пад уплывам фразеалагізма тараны варыць ’гаварыць без толку’ (гом., Полымя, 1978, 5, 255).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
е́расьж.
1.рэл. Ketzeréi f -, -en, Häresíe f -, -í¦en
2.разм. (бязглуздзіца) Únsinn m -(e)s;
не́сціе́расьÚnsinn réden, álbernes Zeug schwátzen; fáseln vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Панос ’расстройства дзейнасці кішэчніка з частымі вадкімі экскрэментамі’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, ТС), ’вывадак’ (ТС), ’пачатак цяжарнасці’ (Гарэц., Др.-Падб., СЭС—4). Рус.поно́с ’расстройства дзейнасці кішэчніка’, укр.поно́с ’нараджэнне (у жывёл)’. Ад панесці < несці (гл.) у розных значэннях; бязафіксны назоўнік з апафаніяй у корані.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
verzápfen
vt
1) змацо́ўваць шыпа́мі
2) прадава́ць распі́вачна
3) цадзі́ць
4) разм. балбата́ць
dúmmes Zeug ~ — не́сці лухту́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
nosić
незак.
1. насіць;
2. насіць (пра вопратку); мець на сабе;
3. характарызавацца;
4.несці ў сабе; утрымліваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)