ка́нцлер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Адна з вышэйшых урадавых пасад у некаторых краінах Заходняй Еўропы, Вялікабрытаніі і інш., а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

2. Начальнік канцылярыі вялікага князя ў Вялікім Княстве Літоўскім, хавальнік дзяржаўнай пячаткі (гіст.).

3. Вышэйшы грамадзянскі чын у Расіі да 1917 г. (гіст.).

|| прым. ка́нцлерскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

warden [ˈwɔ:dn] n.

1. нагля́дчык; вартаўні́к; інспе́ктар; упаўнава́жаны;

a game warden інспе́ктар па ахо́ве дзічы́ны

2. (у Брытаніі) рэ́ктар (каледжа), дырэ́ктар (школы)

3. нача́льнік турмы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nadkomisarz

м.

1. старшы камісар;

2. начальнік аддзела міліцыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

непасрэ́дны

1. непосре́дственный, прямо́й;

н. нача́льнік — непосре́дственный (прямо́й) нача́льник;

гэ́та яго́ н. абавя́зак — э́то его́ непосре́дственная (пряма́я) обя́занность;

2. (свободный, естественный) непосре́дственный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

commander

[kəˈmændər]

n.

1) зага́дчык, нача́льнік -а, правады́р -а́ m.

2) кама́ндуючы -ага m.

3) капіта́н -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кама́ндуючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер ад камандаваць.

2. у знач. наз. кама́ндуючы, ‑ага, м. Начальнік буйнога вайсковага злучэння. Камандуючы арміяй. Камандуючы фронтам.

3. Дзеепрысл. незак. ад камандаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўва́жны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і няўважлівы. За няўважныя адносіны да спраў Начальнік агранома школіў. Корбан. [Антон Паўлавіч:] Вось вырасце.. [хлопчык] і не будзе такі няўважны і жорсткі, як бацька... Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

столанача́льнік, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чыноўнік, начальнік стала (у 4 знач.). Франтаваты пісец, ад якога пахла капеечнай французскай вадой, прынёс у кабінет столаначальніка яго, Гольц-Мілера, прашэнне. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліцма́йстар

(ням. Polizeimeister)

начальнік паліцыі ў буйных гарадах некаторых краін, а таксама ў царскай Расіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

про́башч

(польск. proboszcz < чэш. probośt, ад лац. propositus = начальнік)

ксёндз, які стаіць на чале парафіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)