людзі (мн.), люд, народ (зб.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

lud, ~u

м.

1. люд, народ; людзі;

mnóstwo ~u — мноства людзей (народу);

2. народ;

władza ~u — улада народа;

3. племя; народ;

wędrówki ~ów — гіст.. перасяленне народаў;

~y pasterskie — пастушыныя народы;

~y osiadłe — аселыя народы;

~y starożytne — старажытныя народы (людзі);

lud wybrany — абраны народ;

lud herbowy — шляхта;

~kowie мн. людцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэ́мас

(гр. demos)

народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэмо́граф

(ад гр. demos = народ + -граф)

спецыяліст у галіне дэмаграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нана́йцы, -аў, адз. нана́ец, -на́йца, м.

Народ, які жыве на Далёкім Усходзе ў басейне ракі Амур.

|| ж. нана́йка, -і, ДМ -на́йцы, мн. -і, -на́ек.

|| прым. нана́йскі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партуга́льцы, -аў, адз. -лец, -льца, м.

Народ раманскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Партугальскай Рэспублікі.

|| ж. партуга́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. партуга́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каза́хі, -аў, адз. каза́х, -а, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Казахстан.

|| ж. каза́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. каза́хскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кіргі́зы, -аў, адз. -гіз, -а, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Кыргызстан.

|| ж. кіргі́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.

|| прым. кіргі́зскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бессмяро́тны, -ая, -ае.

1. Які ніколі не памірае, вечна жывы.

Б. народ.

2. Які застаецца назаўсёды ў памяці людзей, неўміручы (высок.).

Б. подзвіг.

Бессмяротнае імя.

|| наз. бессмяро́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зашавялі́цца, -вялю́ся, -ве́лішся, -ве́ліцца; зак.

1. Пачаць шавяліцца, прыйсці ў рух.

Лісце на дрэвах зашавялілася.

2. Пачаць мітусліва рухацца.

У кучы гною зашавяліліся жукі.

3. Праявіць актыўнасць.

Народ зашавяліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)