нягу́ста,

1. Прысл. да негусты.

2. безас. у знач. вык. Разм. Мала, нямнога. Людзей у кіно было пакуль што нягуста. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасёлачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прасёлка, з’яўляецца прасёлкам. Шашура выбраў на гэты раз ціхую, мала аб’езджаную прасёлачную дарогу. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампа́ктны

(лац. compactus)

1) сціснуты шчыльна, без прамежкаў (напр. к-ая маса);

2) які займае мала месца пры вялікай змяшчальнасці (напр. к. выклад, к. шрыфт);

3) перан. кароткі, сціслы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вячэ́рня, ‑і, ж.

Вячэрняя царкоўная служба. Не вельмі ўважны да набажэнства а. Мікалай, асабліва на вячэрнях, калі народу ў царкве мала. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампа́ктны, ‑ая, ‑ае.

Сціснуты шчыльна, без прамежкаў. Кампактная маса. // Які займае мала месца пры вялікай змяшчальнасці. Кампактнае абсталяванне.

•••

Кампактны шрыфт гл. шрыфт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купэ́, нескл., н.

Асобнае памяшканне, аддзяленне ў вагоне для некалькіх пасажыраў. У вагоне пасажыраў было мала. Пападаліся нават зусім пустыя купэ. Колас.

[Фр. coupé.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́каўка, ‑і, ДМ ‑каўцы, ж.

Разм. іран. Пра лёгкую зброю. — Ат!.. Усё адно карысці мала з гэтай пукаўкі. Рыхтуйце гранаты. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unversed [ʌnˈvɜ:st] adj. fml (in) няво́пытны, недасве́дчаны;

He is unversed in the British way of life. Ён мала ведае пра брытанскі лад жыцця.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inefficient [ˌɪnɪˈfɪʃnt] adj.

1. няздо́льны, нязда́тны, няўме́лы;

an inefficient government няздо́льны ўрад

2. нядзе́йсны; мала прадукты́ўны;

inefficient use of energy малапрадукты́ўнае скарыста́нне эне́ргіі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разжа́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Выклікаць у каго‑н. пачуццё жалю. В. Быкаў піша аб смерці сурова і строга, не імкнецца разжаліць, давесці да слёз чытача. Дзюбайла. Рыбака .. мала цікавіла і мала прапала — і яе жалобна-жаласлівы тон і тое, што яна адна. Ён ужо ведаў гэты вяскова-жаночы звычай — разжаліць яго было цяжка. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)