Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
inactive
[ɪnˈæktɪv]
adj.
1) бязьдзе́йны, пасі́ўны
2) без заня́тку; мля́вы, які́ма́ла ру́хаецца (пра чалаве́ка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
неабжы́ты, ‑ая, ‑ае.
Такі, у якім яшчэ мала жылі; нежылы. Пакойчык у старшыні быў маленькі і зусім неабжыты.Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ма́льскі ’амаль цэлы, які мала чым адрозніваецца ад цэлага’ (Нас.), ма́льскій ’малы’ (Юрч. Фраз. 3). Рус.мальски ’ледзь- ледзь’, мало‑мальски ’хоць трохі’, ’больш-менш’, маломальский ’самы малы, самы нязначны’. Бел.-рус. ізалекса. Можа быць утворана і ад мале́с‑ы (гл.) пры дапамозе суфікса ‑къ. Параўн. таксама серб.-харв. рэдуплікацыі mȁlomanj ’амаль не, амаль’, malàmalo ’мала’, літ.mãžmožis ’крыха, самая дробязь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
малаве́р, ‑а, м.
Той, хто мала верыць у што‑н. [Яраш:] — Ага, ляцяць! Вяртаюцца. А што я вам казаў? Малаверы!Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папакліна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Клясці доўга, неаднаразова. Грамабоя такі не мала папаклінала ўся яго радня.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
opaque
[oʊˈpeɪk]
adj.
1) непразры́сты, сьветланепраніка́льны
2) цёмны, ма́тавы
3) няя́сны; ма́ла зразуме́лы, незразуме́лы
4) дурны́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Молакі ’малако’ (Нас.) у выразе: сёлета ў кароў молакаў мала — ведзьмы молакі адбіраюць. Да малако (гл.). Няясным застаецца ўжыванне лексемы ў мн. л.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
embryo[ˈembriəʊ]n. заро́дак
♦
in embryo у заро́дкавым ста́не;
My plan is still in embryo. Мой план пакуль што мала распрацаваны.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)