зяло́ ​1, ‑а, н.

Назва восьмай літары (ѕ) царкоўнаславянскай і старой рускай азбукі, якая абазначае, як і літара зямля (з), гук «з».

зяло́ ​2, ‑а, н.

Насенне пустазелля ў збожжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

erasure

[ɪˈreɪʃər]

n.

1) сьціра́ньне n.

2) вы́цертая лі́тара або́ сло́ва

3) ме́сца, дзе было́ сьце́ртае сло́ва або́ лі́тара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ЛАГАТЫ́П

(ад логас + typos адбітак),

1) спецыяльна распрацаваны арыгінальны абрыс, выява поўнай або скарочанай назвы фірмы (тавараў фірмы).

2) У паліграфіі — літара з адным з найб. ужывальных слоў ці складоў; выкарыстоўваўся пры ручным наборы.

т. 9, с. 87

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

старадру́к, ‑а, м.

Старадрукаваныя кнігі. Як ён [Багдановіч] хацеў .. дакрануцца да пажаўцелых старонак тваіх старадрукаў! Клышка. У параўнанні з рукапісамі і старадрукамі папярэдняга [16–17 стст.] перыяду ў пазнейшых друкаваных кнігах літара «і» ужываецца больш паслядоўна. Булыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pi [paɪ] n.

1. пі (16-я літара грэчаскага алфавіта)

2. math. лік π (= 3,14)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vowel [ˈvaʊəl] n. ling. гало́сны гук; гало́сная лі́тара;

vowel gradation абля́ўт, марфалагі́чна абумо́ўленае чаргава́нне гало́сных

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Y, y [waɪ] n.

1. 25-я літара англійскага алфавіта

2. math. і́грэк, невядо́мая велічыня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Z, z [zed] n.

1. 26-я літара англійскага алфавіта

2. math. зэт, невядо́мая велічыня́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ёта

(гр. iota)

літара грэчаскага алфавіта (I), якая абазначае гук «і»;

нінаёту — ані, ніколькі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фіта́, ‑ы, ДМ фіце, ж.

Перадапошняя літара рускага алфавіта, якая была запазычана з грэчаскай мовы для перадачы гука «ф» у словах грэчаскага паходжання і існавала ў рускім пісьмо да рэформы арфаграфіі 1917–1918 гг.

[Грэч. thēta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)