letter [ˈletə]n.

1. пісьмо́, ліст;

a registered letter заказно́е пісьмо́;

a letter of introduction рэкамендацы́йнае пісьмо́;

aletter of credit акрэдыты́ў;

post a letter BrE/mail a letter AmE пасла́ць ліст

2. лі́тара;

a capital letter вялі́кая лі́тара;

a small letter мала́я лі́тара;

3. pl. letters infml літарату́ра;

a man of letters літара́тар

♦

to the letter літара́льна, дакла́дна;

I followed the instructions to the letter. Я дакладна прытрымліваўся інструкцыі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пі

(гр. π = літара грэчаскага алфавіта, якая абазначае гук «п»)

мат. ірацыянальны лік, роўны адносінам даўжыні акружнасці да дыяметра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

o

[oʊ]

n. O's or o’s.

1) пятна́ццатая лі́тара анге́льскага альфабэ́ту

2) нуль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мініяцю́ра ’невялікі рысунак або размаляваная закладка ў старадаўняй кнізе’, ’мастацкі твор малой формы’ (ТСБМ). З польск. miniatura (minjatura) ’партрэце’, ’пачатковая літара на старажытных рукапісах, азлобленая лісткамі, кветкамі, птушкамі’, якое з італ. miniatura < італ. miniare < лац. miniare ’маляваць minium’, г. зн. ’сурыкам (або кінаварам)’. Сучасная бел. лексема аформлена паводле рус. миниатюра ’тс’ (бо яшчэ ў Крукоўскага (Уплыў, 77) мініятурны, а не мініяцюрны).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

block letter [ˌblɒkˈletə] n. друкава́ная вялі́кая лі́тара;

Please fill in the form in block letters. Запоўніце, калі ласка, бланк друкаванымі літарамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

T, t [ti:] n. 20-я літара англійскага алфавіта

♦

to a T/tee infml зусі́м дакла́дна; якра́з; кро́пля ў кро́плю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ё, нескл., н.

Сёмая літара беларускага алфавіта, якая абазначае: а) пасля зычных — галосны гук «о» і мяккасць папярэдняга зычнага, напрыклад, «лёс — льос»; б) пасля галосных, «ў», раздзяляльнага мяккага знака, апострафа і ў пачатку слова — два гукі: «й» і «о», напрыклад, «маё — майо», «ён — йон». Малое ё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́тар

(рус. литер, ад лац. littera = літара)

дакумент на права бясплатнага або льготнага праезду з пазначанай на ім умоўнай літарай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

на́бла

(гр. nabla = арфа)

перавернутая літара грэчаскага алфавіта дэльта (Д), якая выкарыстоўваецца ў якасці друкарскага элемента пры наборы матэматычных формул.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

alpha

[ˈælfə]

n.

1) а́льфа f. (пе́ршая лі́тара грэ́цкага альфабэ́ту)

2) пача́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)