Сне́жань ‘дванаццаты месяц каляндарнага года’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Байк. і Некр.). Толькі беларускае; часткова (у каранёвай частцы) яму адпавядае рус. дыял. сне́жа ‘люты’. Утворана па традыцыйнай народнай мадэлі назваў месяцаў замест студзень раней ‘дванаццаты месяц’, цяпер ‘першы’. Магчыма, ад снежны ‘багаты снегам’ ці снежыць ‘ісці (пра снег)’ з суф. ‑ань, гл. снег. Спецыяльна гл. Шаўр, Этимология–1971, 98, 100.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ашука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
1. Наўмысна ўвесці каго‑н. у зман. [Юля] дзяўчат ашукала, што пойдзе да знаёмых. Васілевіч. // Не выканаць абяцання, парушыць дадзенае слова; абысціся несумленна з кім‑н. Стрэў дзяўчыну паніч. Абяцаў ажаніцца на ёй. Ашукаў. Лужанін.
2. перан. Падманваючы, дамагчыся чаго‑н. Не ашукала смерць салдата, Дык насмяяўся люты кат. Глебка.
3. Спакусіць, зачараваць. [Леснічыха:] Каб дзяўчыну ашукаць, магу і такога зелля даць. Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
atrocious
[əˈtroʊʃəs]
adj.
1) лю́ты; зьве́рскі; бязьлі́тасны; дзікі́
2) informal жахлі́вы; страшэ́нны; гі́дкі, ве́льмі пры́кры
atrocious weather — жахлі́вае надво́р’е
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
barbarity
[bɑ:rˈbærəti]
n., pl. -ties
1) брута́льная лю́тасьць, нечалаве́чнасьць, бесчалаве́чнасьць f.
2) лю́ты ўчы́нак
3) прыміты́ўнасьць f. (сты́лю, гу́сту)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
brutal
[ˈbru:təl]
adj.
сібе́рны, бязьлі́тасны, лю́ты; брута́льны, жо́рсткі, гру́бы
a brutal remark — гру́бая заўва́га
a brutal attack — брута́льны напа́д
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cold-blooded
[,koʊldˈblʌdɪd]
adj.
1) хало́днакро́ўны (як жа́ба, вужа́кі)
2) зя́бкі, адчува́льны да хо́ладу
3) лю́ты, без чуцьця́, сухі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ма́лькі ’малюсенькі’ (лельч., Нар. лекс.). Да прасл. malʼь ’нешта малое’, якое існавала побач з malъ > малы́ (гл.). Аб суфіксе ‑k‑ гл. Бел. грам.₂, 1, 304. Параўн. польск. malmalki ’малюсенькі’, балг. малькиль, малькин, малькет мяшъц ’люты’, мальки прусурки (уйлешки, месчинки, кулца, копънчета, чукънчита) ’віды ткацкіх узораў’. Не выключаны ўплыў польск. wielki ’вялікі’ на памякчэнне ‑л‑. Параўн. луж. małki, балг. малък ’малы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
katowski
1. катаўскі;
miecz (topór) katowski — катаўская сякера;
2. бязлітасны, люты, зверскі;
dzieło ~e перан. жорсткі ўчынак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
zawzięty
1. люты; злосны;
zawzięty spór — лютая спрэчка;
zawzięty wyraz twarzy — злосны выраз твару;
2. упарты, настойлівы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Сце́клы ’шалёны’ (трак., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка параўноўваюць з польск. wściekły ’тс’, што, магчыма, было крыніцай запазычання (з адпадзеннем пачатковага w‑). Параўн., аднак, харв. stékel ’шалёны, люты, ачмурэлы’, славен. stékel ’шалёны (пра сабаку)’, макед. дыял. стекает се ’злавацца, шалець’, для якіх рэканструюецца аснова прасл. *sъtek‑ (Куркіна, Этимология–1979, 27), гл. сцякці; польск. дзеяслоў, з якога выводзіцца адпаведная форма, узыходзіць да *vъz‑tekti (Борысь, 715), гл. цячы, уцякаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)